Page 2 of गोष्ट

पापडाजवळ पोहोचले आणि मी चकितच झाले. तो पापड आम्ही स्वयंपाकघरातून चोरून नेतो तसा नव्हता. त्या पापडाला एक वायरसारखी शेपटी होती.

शेवटी कुठलंही काम एकत्रपणे केलं की यशस्वीच होतं.. जेव्हा आपले मित्र अडचणीत असतात तेव्हा त्यांना मदत केली की त्याचा आनंद…

आजोबा, बसा तुम्ही. आजी मेंदीविषयी सगळं सांगणार आहे मला. तुम्हाला आवडेल ऐकायला?’’ आर्याने आजोबांनाही गप्पांमध्ये सामील करून घेतलं.

‘‘तो प्राणी.. तो प्राणी.. मला खाणार..’’ त्याच्या तोंडून एवढेच शब्द फुटत होते. त्याच्या आईनं त्याला शांत करून सांगितलं, ‘‘मी असेपर्यंत…

कुठल्या देवळात जायचं या संभ्रमात रश्मी गाडीतून फिरत राहिली. पण त्या दिशी कॅस्पर काही सापडला नाही.

, ‘‘तुला फक्त ‘चहा गाळणे’ माहीत दिसतंय! हातपाय गाळणे म्हणजे घाबरणे. भाषेत शब्द, क्रियापद यांना खूप वेगवेगळे अर्थ असू शकतात

‘‘अगदी बरोबर, पण आवश्यक तेवढेच. काही वर्षांपूर्वी मी गच्चीच्या कठडय़ांवर दिवे लावले होते. रात्री काही मी गच्चीवर येत नाही.

इकडे पिल्लाचे आई-वडील पिल्लाच्या चिंतेनं सैरभैर झाले आणि पिल्लू पिंजऱ्यात अडकल्यानं आई-बाबांच्या आठवणीनं बेचैन झालं.

मृग नक्षत्रात दिसणारा हा किडा मला चित्रात माहीत होता, पण प्रत्यक्ष पाहिला नव्हता. इतका मऊमऊ आणि सुंदर होता तो!

गोष्ट नुसती गोष्ट म्हणून ऐकायची, त्यानुसार वागायचं नाही, असं माणसांनी ठरवून टाकलं.

चॅटजीपीटीनं एक कथा तयार करण्यास सुरुवात केली, परंतु लिलीनं ती वाचली तेव्हा तिला जाणवलं की, ती तिला पाहिजे ती कथा…

पंधरा ते वीस हजार वर्षांपासून आपले पूर्वज या नदीच्या काठावर राहत आहेत. शहरातही नदी अगदी चाळीस-पन्नास वर्षांपर्यंत स्वच्छ होती.