जयकडे मिळालेल्या दूधपावावर ताव मारून झाल्यावर आपल्या छोट्याशा पंजानं मिशा आणि तोंड पुसत चेरीनं झक्कास आळस दिला आणि धिम्या पावलांनी…
जयच्या आईबाबांनी मात्र त्याच्या गैरहजेरीत जयसाठी एक वेगळाच सरप्राइज बेत करायचा ठरवलं. त्यानुसार वाढदिवसाच्या आदल्याच दिवशी त्यांनी पूर्ण तयारी करून…
‘‘आई, माझं सोलार किट नक्की आज येईल ना गं? संध्याकाळी आर्यन आणि मी उद्याच्या प्रॉजेक्टची इथं आधी नीट प्रॅक्टिस करणार…
जयच्या डोक्यावर हात फिरवत काका म्हणाले. आपली चूक समजलेला जय खाली मान घालून गप्प झाला.
‘‘स्वरांगी, खूप छान वाटतं गं बाळा तुझे केस पाहून. आजकाल एवढे लांब केस कुणाचेच बघायला मिळत नाहीत. तुझ्यासारख्या मुलींपासून मोठय़ा…
ईशानकडे राहायला आलेली आजी त्याला रोज शिवाजी महाराजांच्या आयुष्यातले वेगवेगळे प्रसंग छान गोष्टीरूपात अगदी रंगवून सांगायची.
‘‘राणू ए राणू.. अरे, किती हाका मारायच्या तुला?’’ राणूच्या आईने अंगणात बसलेल्या राणूच्या खांद्याला गदागदा हलवत त्याला तंद्रीतून जागे केले.
परवा बाजारात जाताना रस्त्यात अंतराअंतरावर असलेल्या खांबांवरच्या एका जाहिरातीने लक्ष वेधून घेतल- ‘नाही म्हणा लहान घराला..’ अशी त्या जाहिरातीची शब्दरचना…
दरवर्षी सुट्टीत जय कोकणात मामाकडे राहायला जायचा. पण यावेळी मात्र त्याची मामेभावंडे मल्हार आणि नेहा कोकणातून त्याच्याकडे आली होती.
तुळशीबागेच्या परिसरात एक वयोवृद्ध चौसोपी वाडा आपले अस्तित्व अजूनही राखून आहे.
एकेकाळी ऐतिहासिक वारशाचे शहर म्हणून ओळखले जाणारे पुणे शहर आता आधुनिकतेचा साज चढवतेय
एकेकाळी कचरावेचक असलेली माया जिद्दीने शिक्षण घेऊन अंगणवाडी सेविका झाली. बचतगटाच्या कामातही सक्रिय झाली
