चैतन्य प्रेम

आपण जन्मापासून ज्या जगाला आपलं मानलं त्या जगाच्या प्रभावाचे सूक्ष्म संस्कार आपल्या चित्तावर आहेत.

सद्विचारांनी मन शुद्ध करायचं आहे.

मनाला आवरणं म्हणजे मनातला पसारा आवरणं आहे.

हा स्वाध्याय म्हणजे, ‘‘बरी स्नानसंध्या करीं येकनिष्ठा।

अविवेकीपणा सोडून विवेकी होण्याची जी प्रक्रिया आहे ती अतिशय सूक्ष्म आहे.

जे जे मला अशाश्वतात गुंतवतं ते प्रत्येक कृत्य अविवेकातूनच घडत असतं

साधना पथावर आल्यानंतरही ‘देहच मी’,

जगच खरं आहे, ही ज्याची ठाम कल्पना आहे

ज्या माणसांशी आपला संबंध येतो त्या माणसांपुरताच आपल्या जगाचा परीघ असतो.

अर्थात जग आणि अध्यात्म या दोहोंबाबत आपलं मन कल्पनामयच असतं.

मनातल्या कल्पना मावळणं हे सोपं नसतंच.