यथासांग रे कर्म तेंही घडेना।
एखाद्या प्रवाही रेषेसारखं आपलं जीवन सरळ सोपं असेल, अशीच माणसाची कल्पना असते.
मानव जन्म मिळाला एवढय़ानं काही अंत:करण विशुद्ध होणं साधत नाही.
माणसाच्या जन्माला येऊन अंत:करण व्यापक झालं नाही
हरिनाम नेमस्त पाषाण तारी।
समर्थ रामदास ‘मनोबोधा’च्या ९७व्या श्लोकात साधकजीवनासाठीची तीन महत्त्वाची सूत्रं सांगत आहेत.
‘‘गुरुमंदिरात जायला आवडायचं.. पण इतर गुरुभगिनींकडे पाहून वाटायचं, आपण अगदीच सामान्य आहोत..
मुखीं नाम नाहीं तया मुक्ति कैंची।
धारदार तलवार खुपसली तेव्हा ब्रह्मांड थरारले इतका भीषण ध्वनी झाला.
लोखंडाला चुंबकापासून दूर करण्याचा प्रयत्न सुरू झाला!
आपला वारसा मुलानं अधिक जोमानं पुढे न्यावा, ही पित्याची सुप्त इच्छा असतेच.
देवर्षी नारद यांच्या मुखातून जे ज्ञान प्रल्हादानं जन्मत:च ग्रहण केलं होतं
