चैतन्य प्रेम

‘मनोबोधा’चा ९१वा श्लोकाचा पहिला चरण सांगतो की, ‘‘नको वीट मानूं रघुनायेकाचा!’’

दृश्य – अर्थात व्यक्त जग – जे आहे ते खरं वाटतं, त्याचा जिताजागता अनुभव येतो.

ज्याचं आंतरिक जीवन रामचिंतनानं अर्थात सद्गुरू जाणिवेनं व्याप्त नाही

जगात वावरतानाही सद्गुरूंचं स्मरण राखणं म्हणजेच ‘‘हरी चिंतने अन्न जेवीत जावे’’!

सूक्ष्म नामसाधनेनं मन सूक्ष्म होतं आणि असं सूक्ष्म मन श्रीसद्गुरूंच्या सूक्ष्म जाणिवेत सहज स्थित होतं.

समर्थ रामदास यांनी ‘मनोबोधा’च्या ८८व्या श्लोकात रामनामाचं माहात्म्य मांडलं आहे.

रामाचं नाम नुसतं मुखानं घेत आहोत म्हणून विश्राम लाभणार नाही.

केवळ श्रीसद्गुरूंच्या आधारानं ते सोसता येतं.

श्रीसमर्थ रामदास यांच्या ‘मनोबोधा’च्या ८५व्या श्लोकाकडे आपण वळणार आहोत.

‘मनोबोधा’च्या ८४व्या श्लोकात समर्थानी दोन रूपकं वापरली आहेत.