चाळीशी-पन्नाशीतले खूप चांगले लेखक याच वर्गातले आहेत. पण मला स्वत:ला वाटते (व ते चूकही असेल की), ही मंडळी अति वेगाने…
‘बोलिले जे..’ हे अतुल देऊळगावकरांनी माझ्या घेतलेल्या मुलाखतीचे पुस्तक मनोविकास प्रकाशनने प्रसिद्ध केले आहे.
अल्काझी गेले हे कळल्यावर पहिला विचार मनात आला तो I am orphaned.
फक्त मुक्तात्म्यालाच स्वातंत्र्य कळतं. स्वातंत्र्य ‘मिळवावं’ लागतं. ही हळूहळू होणारी घटना आहे.
आधुनिक काळात खरेखुरे सृजनशील लोक दैत्यांसारखे होते. त्यांच्यात जे झपाटलेपण होतं ते आता ओसरतंय.
इथे तो वकील माझ्याकडे वळला व माझ्याकडे बोट दाखवून माझ्यावर दोषारोपण करत राहिला
सर्जकाच्या आनंदासारखा दुसरा आनंद नाही; कारण सृजनाशिवाय दुसरा काहीच हेतू सृजनामध्ये नसतो.
स्वत:च्या खाजगी वैयक्तिक नरकाची कहाणी त्यानं संपवलीय. तो आता रामराम म्हणून निरोप घेणार.
‘‘तुझ्या भावाजवळ श्रद्धा आहे, मुली. त्याच्याजवळ जशी श्रद्धा आहे तशी माझ्याजवळही कधी नव्हती.’’
जुल १८८० मध्ये व्हॅन गोनं आपल्या भावाला एक पत्र लिहिलंय. ते अगदी मर्मावर बोट ठेवतं.
समकालीन कवींपेक्षा इथे तो गणिती किंवा शास्त्रज्ञ ह्यंच्या अधिक जवळचा आहे.
भविष्यकाळ भूतकाळापेक्षा महाभयंकर असणार आहे हे मात्र निश्चित.
