भारतात इलेक्ट्रिक गिटार आजतागायत अशी कुणी वाजवू शकलेले नाही.
‘द लास्ट वर्ड’ एक सहज-सुंदर फिलगुडपट आहे. त्यात उगाचच गिमीकी ड्रामेबाजी नाही,
जपानी लेखक हारुकी मुराकामीचे साहित्य खूपविके आणि खूपप्रतीक्षित असते
बोलिव्हिया दक्षिण अमेरिकी राष्ट्रामध्ये या गाण्याचे पॅन फ्लूटवरील व्हर्शनही पाहावे.
मार्कचे आगमन हे व्यसनसुधारणा किंवा सुखांतिकेच्या पातळीचे जराही नसते.
सेल्फ-हेल्प पुस्तकी भाषेतील हा संवाद मोठा गमतीशीर आहे.
भयपटांचा अंगावर काटा आणणारा प्रकार १९७० ते ९०च्या दशकांत खूप लोकप्रिय होता.
पर्यटकांना ऐकून त्यांच्याशी संवाद करून त्याने या भाषांवर हुकमत मिळविल्याचे लक्षात येते.
अतितटीच्या मतभेदांतून चित्रपट निर्णायक वळणांकडे झेप घेतो.
भारताला तिसऱ्या जगातील राष्ट्र म्हणण्याची जराही शक्यता हे व्हिडीओ पाहून होणार नाही.
‘ए डॉग्ज पर्पज’ ही कादंबरी एका श्वानाच्या निवेदनातून माणसाच्या जगाचे चित्रण करते.
ख्रिस्टिना अ‍ॅग्वेल्यूरा हिचा ‘आय अ‍ॅम ब्युटिफूल’ या गाण्याचा व्हिडीओही लेखाच्या विषयाला पुढे नेणारा आहे.
