रवींद्र पाथरे

‘वस्त्रहरणा’ने याआधीच्या दोन पिढय़ांचं मनोरंजन केलेलं आहेच. आता तिसऱ्या पिढीसमोर ते सादर होत आहे.

‘अरण्य-किरण’ हे नाटक म्हणजे महाभारतकालीन पात्रांनी कृष्णनीतीची केलेली चिरफाड आहे.

प्रेक्षकांची नाडी त्यांना सापडली होती. ‘नाटक’ या माध्यमावर त्यांची हुकूमत होती.

सनीभूषण मुणगेकरने आजच्या ‘स्मार्ट’ पिढीचं प्रतिनिधित्व करणारा अलबत्या तसाच स्मार्टपणे वठवला आहे.

वेद आणि विश्वस्मै प्रॉडक्शन या नाटय़संस्थांनी ‘दिनूच्या सासूबाई राधाबाई’ हा फार्स पुनश्च रंगभूमीवर आणला आहे.

‘आबालाल अडकित्ते आणि मुमताज महल’

खरं तर दुबेंनी प्रेक्षकांची कधीच तमा बाळगली नाही.

याचं कारण : या नाटकाचं वैश्विक आवाहन!

मराठी व्यावसायिक रंगभूमीवर राजकीय नाटक करण्याचं धाडस सहसा कुणीही करीत नाही.

त्यांची ‘ग्वाही’ ही कथा मानवी संबंधांतील रहस्य उलगडून दाखवणारी आहे.