आज आधुनिक स्त्री आपल्या सभोवतीची सगळी बंधनं तोडून स्वतंत्र झाली आहे असं वाटावं असं चित्र समाजात एकीकडे दिसत असताना दुसरीकडे…
आज आधुनिक स्त्री आपल्या सभोवतीची सगळी बंधनं तोडून स्वतंत्र झाली आहे असं वाटावं असं चित्र समाजात एकीकडे दिसत असताना दुसरीकडे…
नाटक ही कला असली तरी त्यात आशय मांडणीच्या तंत्रावरही हुकूमत असावी लागते.
मुद्दा एकट्यादुकट्या कलावंताचा नाहीच… मराठी कलावंतांकडे होणाऱ्या ‘राष्ट्रीय’ दुर्लक्षाचा आहे!
१९९१ साली ‘चारचौघी’ हे प्रशांत दळवी लिखित आणि चंद्रकांत कुलकर्णी दिग्दर्शित नाटक रंगभूमीवर आलं आणि स्त्रीप्रश्नांचे अनेक कंगोरे उकलणारं हे…
‘आस्तिक किंवा नास्तिक हे भांडण केवळ तत्त्वज्ञानापुरतं नाही, तर हे भांडण सामाजिक प्रश्नांसाठी आहे.
अन्य सजीवांमध्ये प्रेमाचा काहीसा अंश आढळून येत असला तरी मेंदूने प्रगत झालेल्या मानवात प्रेमाच्या अगणित तऱ्हा आढळून येतात.
आपल्याला सारखं काहीतरी होतंय या भीतीने काही लोकांना नेहमी ग्रासलेलं असतं.
नाटककार प्रेमानंद गज्वी यांची नाटकं ही अवतीभोवतीच्या सामाजिक-राजकीय प्रश्नांभोवतीच गुंफलेली असतात.
पीटर ब्रुक यांना नाटकाच्या या भुताने फार लहानपणीच पछाडलं होतं.
शासन नावाच्या यंत्रणेला भ्रष्टाचाराची किड लागण्याची परंपरा आदिम काळापासूनच प्रचलित आहे.
माणसाचं आयुष्य प्रचंड गुंतागुंतीचं असतं. आपल्या अवतीभोवतीच्या प्रत्येकाशी त्याचं नातं, वागणं-बोलणं, व्यक्त होण्याची पद्धती वेगवेगळी असते.
शाहीर साबळेंनी तत्कालीन सामाजिक, राजकीय प्रश्नांवर ‘आंधळं दळतंय’, ‘कशी काय वाट चुकलात’ यांसारखी अनेक धमाल मुक्तनाटय़ं सादर करून मनोरंजनाबरोबरच सामाजिक…