मात्र ज्यांच्यावर लिहिलं त्यापेक्षा अधिकांवर लिहायचं राहिलं, याची खंत आहे.
दीपक किती तरी वर्ष संस्थेत येत राहिला. कुठलीही अपेक्षा न करता मुलांना नृत्य शिकवत राहिला.
आकांक्षा सर्वसामान्य, तशी नापास व्हायची नाही ती कधी. पण जेमतेम पास.
बाळूला घरी आणण्याचा निर्णय मी का घेतला, हे मला आता खरोखरच आठवत नाही
शिबिराची कल्पना समजल्यावर रवी आणि प्रताप कमालीचे खूश झाले.
वो फोटो लेके मै घर जाऊंगा।
चटका बसल्याप्रमाणे मी त्या निर्जीव यंत्राकडे बघत राहिले.
अगं, इतक्या मुलांवर लिहिलंस. माझ्यावर नाही लिहावंसं वाटलं?’’
देशभर मंदिर-मस्जीद वादावरून दंगली उसळल्या.
घराबाहेर पडून काम शोधायचं, पैसे मिळवायचे, भावंडांना खाऊ घालायचं आणि आईचं दु:ख कमी करायचं, असं त्यानं ठरवलं. त्याचं ध्येय निश्चित…
शाळेचं सगळं सांभाळून ही मुलगी अहर्निश खेळाची आराधना करायची.
गडहिंग्लजच्या मुक्कामात विकास मला आठवत राहिला.
