आपले सरकार विजेवरील अवलंबित्व कमी करून अंधाराला आणि पर्यायाने ईश्वराला जाणण्यासाठी आपल्या प्रत्येकाला आमंत्रित करत आहे.
हा मल्याळी सिनेमा विविध स्तरावरील द्वेषाचे पापुद्रे उलगडून त्याचं आपल्याला सूक्ष्मदर्शकाखाली दर्शन घडवितो.
कथेमध्ये ट्विस्ट आहेत, वळणं आहेत, धक्के आहेत, उपकथानकं आहेत.
डोक्यातला ‘मकबूल’ बाहेर काढून ठेवला तर ‘जोजी’ हा एकदा पाहावा असा चांगला सिनेमा आहे.
१९८०च्या दशकात कोरियाहून अमेरिकेला स्थलांतरित झालेल्या कुटुंबाची ही कथा आहे
चार भावंडांच्या घरात, आयुष्यात “कुछ तो अच्छा हो सकता है” असा आशावाद वाटण्यापर्यंतचा प्रवास म्हणजे हा सिनेमा.
रामजीला सुख आणि दुःख, जन्म आणि मृत्यू ह्यातील अद्वैताची होणारी जाणीव हे या सिनेमाचं कथासूत्र.
‘अँग्री यंग मॅन’ची, या सामाजिक व्यवस्थेविरुद्धची लढाई म्हणजे कर्णन हा सिनेमा.
एका सरळ रेषेत सांगितलेली गोष्ट, साधे-सोपे खऱ्या आयुष्यातील वाटावेत असे संवाद, फारसे ट्विस्ट आणि टर्न्स नसणारा, नाट्यमय प्रसंग नसणारा, संथ…
कार्यालयात घोडा आणण्याची परवानगी मागणारा विषय सध्या राज्यभर गाजतोय… त्यावर केलेलं भाष्य
प्रत्येक सोंगटीचा मार्ग वेगळा पण उद्देश एकच
दादू.. तू, तुझे कुटुंबीय आणि आप्तस्वकीय सुखरूप असाल, घराबाहेर पडत नसाल आणि आपली काळजी घेत असाल अशी आशा आहे.
