समाजशास्त्राच्या विद्यापीठीय अभ्यासात ‘झांबियाकरण’सारख्या संकल्पना त्यांनी रुजवल्याच; पण अनेकदा स्वत: कामगार होऊन कामगारांचा अभ्यास केला. केवळ विद्यार्थिप्रियतेत धन्यता न मानता…
सामाजिक आंदोलनं मानवी आयुष्याला अधिक उन्नत करणारं, बळ देणारं साधन आणि जगण्याच्या स्वप्नलोकाचं प्रतीक आहेत
विश्वाच्या पसाऱ्याचा अर्थ लावताना स्वत:ला सापडलेला अर्थ व पडलेले प्रश्न इतरांपर्यंत पोहोचवण्याचे प्रयत्न अनेकांनी केलेले आहेत.
तंत्रज्ञान आणि संस्कृती यांची भिन्न गती, समाजाची विषमतायुक्त आर्थिक स्थिती यांचे परिणाम समाजगटांच्या नीतीवर, मतीवरही होतात..
‘कशासाठी शिकता?’ याचं उत्तर ‘पोट भरायच्या साधनासाठी’ असंच मिळेल
सामाजिक अभ्यासाचं हे नीतिशास्त्रीय परिमाण अभ्यासकांनी ओळखलंही. पण प्रश्न असा पडतो की आज आपलं ‘समुदाय-जीवन’ कुठं आहे?
समाजशास्त्रज्ञांचे काम काय, याचा पुनर्शोध गरजेचा आहेच.
ज्ञानेश्वरांनी भागवतधर्माची पताका रोवली. पुढे एकनाथांनी या भक्तीमार्गाचं अधिक सविस्तर निरूपण केलं.
पोट भरणं आणि स्वत:ला जिवंत ठेवणं या गोष्टींपलीकडे गेल्यावर माणूस या हिकमती प्राण्याने वस्तू तयार करायला सुरुवात केली
कोविडोत्तर काळातल्या भविष्याची अनेक प्रारूपं संभवनीय आहेत.
गेले दोन आठवडे भय आणि दु:खाच्या कोलाहलांच्या दृक्प्रतिमांचा पूर अस्वस्थ करणारा आहे
पडणाऱ्या अवघड प्रश्नांच्या उत्तरांसाठी प्रश्नच पुन:पुन्हा विचारावे लागतात किंवा मग समीकरणाचीच फेरमांडणी करावी लागते.
