महक भरभर स्कूल बसमध्ये चढला आणि धावतच त्याने रोशनशेजारची जागा पकडली. रोशनशेजारची जागा मिळाली म्हणून एकदम खूश झाली स्वारी. नेहमीप्रमाणे गप्पांना सुरुवात झाली. तुझा डबा, माझा डबा, काल मॉलमध्ये गेलो तेव्हा काय काय केलं, काल ग्राऊंडवर काय झालं, वगरे गप्पा झाल्या.. गाडी शाळेकडे वळली. शाळेतल्या गमतीजमतीवर पहिल्यांदा खुसुखुसु, मग खदाखदा हसूनही झालं आणि अचानक रोशन म्हणाला, ‘‘गणिताचा गृहपाठ किती होता ना रे काल?’’ हे ऐकलं आणि महकचं धाबं दणाणलं. गणिताचा गृहपाठ.. काल होता?.. मी पार विसरलोच.. मी तर काहीच केलं नाहीए.. बापरे.. बाईआता काय करतील?.. असे अनेक प्रश्न मनात. पण त्याने एक प्रश्नच विचारला रोशनला, ‘‘गणित आणि विज्ञान कशाला हवेत हे विषय? काय उपयोग त्यांचा?’’ विचारांच्या तंद्रीमुळे असेल किंवा शिक्षकांच्या भीतीने असेल, पण हा प्रश्न महकने जोरातच विचारला आणि त्याच वेळी बस थांबल्याने तो अजून थोडासा मोठा वाटला. सगळ्यांना तो प्रश्न ऐकू गेला. मागच्या सीटवर बसलेल्या राजेसरांनाही तो सहजगत्या ऐकू गेला. राजेसर त्यांच्या शाळेतले गणित-विज्ञानाचे शिक्षक. प्रश्न ऐकून ते गालातल्या गालात हसले, पण काही ऐकलं नाही असं दाखवत बसमधून उतरले. पाठोपाठ सारी मुलंही उतरली आणि वर्गात पोहोचताच बेल वाजली. सारे सभागृहाकडे धावले प्रार्थनेसाठी. आज प्रार्थनेची जबाबदारी आठवी ‘क’कडे होती. म्हणजे साळवी बाई काही तरी प्रबोधनपर बोलणार हे सगळ्यांना माहीत होतं. आठवी ‘क’च्या साळवी बाईम्हणजे रोशनच्या मते, पट..र..पट..र.. रोशन काय म्हणायचा ते आठवून महकला गालातल्या गालात हसूच आलं. तो म्हणायचा, ‘‘मला साळवी बाईंची पहिली दोन वाक्यंच ऐकू येतात. पुढे आपलं पट..र..पट..र.. असं ऐकू येतं.’’ हसू दाबतच महकने समोर पाहिलं तर आज साळवी बाईं ऐवजी राजेसर उभे.
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
