अलकनंदा पाध्ये
‘‘जय, ही खोली तुम्हा चौघांची. बाकीचे काहीजण वरच्या मजल्यावर आणि आम्ही टीचर मंडळी तिकडे समोर आहोत. तुम्ही इथं मस्तपैकी गप्पा मारा. वाटल्यास या व्हरांड्यात शतपावली घाला… काय हवं ते करा. मात्र रात्री कुठला नळ वगैरे चालू ठेवू नका आणि झोपताना दार व्यवस्थित लावून घ्या. अगदीच काही लागलं तर पलीकडे माळीकाकांचं घर आहे. खूप जागू नका. आम्ही उठवायला येऊ तेव्हा लगेच उठायचं हं. उद्या आपल्याला स्ट्रॉबेरीच्या शेतात जायचंय. गुड नाइट,’’ म्हणत प्राची टीचर त्यांच्या रूमकडे गेल्या. त्या दिसेनाशा झाल्यावर दार बंद करून ‘येस्स आता आपली धम्माल’ म्हणत सगळ्यांनी एकमेकांना हायफाय केलं. कॅम्पला निघण्यापूर्वीच प्रत्येक ग्रुपचा एक लीडर ठरवला होता. आर्यन, आयुष, आल्हाद आणि जय चौकडी शाळेत सतत एकत्र असायची. आणि कॅम्पमध्येपण एकाच ग्रुपमध्ये आल्यामुळे जाम खूश होते. जय त्याचा लीडर… दिवसभर भटकून त्यांची भयंकर दमछाक झाली होती. पहाटे लवकर उठल्यामुळे खरं तर झोपही येत होती, पण एकत्र गप्पांची संधीही खुणावत होती. दोन पलंग जोडून घेताना आयुषचं लक्ष भिंतीकडे गेलं. निळ्या भिंतीवर काहीतरी ओरखडल्यासारखं दिसत होतं. त्याला ते काहीतरी संशयास्पद वाटलं. बाकीच्यांना तिथं बोलावून ‘‘तुम्हाला काय वाटतंय हे ओरखडे कसले असतील रे?’’ आयुषने थोडं काळजीच्या सुरात विचारलं. बाकीचेही गंभीरपणे भिंतीचं निरीक्षण करायला लागले. पण खोलीतल्या दिव्याचा उजेड खूपच मंद होता. एकट्या आर्यनकडे मोबाइल होता. त्यातला टॉर्च लावून सगळ्यांनी नीट बघितलं. बराच विचार करून, ‘‘हे ओरखडे वेडेवाकडे वरखाली कसेही नाहीत, म्हणजे उगाच कुणीतरी गमतीनं खरवडल्यासारखे नाहीत. ते कुणाच्या तरी टोकदार नखांचे ओरखडे असणार. विशेष म्हणजे फक्त भिंतींवर आहेत वरती छतावर किंवा दारावरसुद्धा नाहीत.’’ वरपासून खोलीभर टॉर्च फिरवीत जयने अनुमान काढलं. त्याबरोबर ‘‘अरे, इथं कोण येणारे नखांनी भिंत खरवडायला?’’ आयुषने मुद्दा उभा केला.
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
