Page 37 of बालमैफल

कानांत घातले पाचूचे डूल केसांत माळले जुईचे फूल गळ्यातल्या हारात माणिक नि मोती सोनसळी झगा चमके किती

कुंडीमधल्या झाडांची पाने पिवळी पडलेली बघून अबोलीला वाटलं की झाडांना पाणी कमी पडतंय.

मान्सूनचा पाऊस तुमच्याही शहरागावामध्ये रुजला असेल.

टी नेज म्हणजे १२-१३ वर्षांनंतरची पुढची काही वर्ष प्रत्येकाच्या आयुष्यातली जबरदस्त असतात.

‘‘घ्या दोन. पस्तीसला देते.’’ क्षणभर विचार करून प्राजक्ता फुलवाली म्हणाली.

आपण माणसं अवकाशात यानं पाठवतो.

‘त्यात काय झालं?’ हे आई-बाबा किंवा शिक्षकांना अनेक मुलांकडून अनेकदा ऐकावं लागणारं वाक्य.

‘‘आई, तू या ओमला सांगून ठेव बरं का! तो सारखा माझी शंखांची रांग विस्कटतो आहे.’’

आईच्या फोनमधल्या व्हॉट्सअ‍ॅपवरून तुम्ही मित्रमत्रिणींशी चॅटिंग करता ना?

माझ्या छोटय़ा वाचकांनो, उन्हाळ्याच्या सुटय़ा संपून तुम्ही शाळेतही रुळला असाल.

फुटबॉल वर्ल्डकप ‘फीव्हर’ने अख्ख्या जगाला व्यापलेलं असताना नंदनवन या ज्वरातून निसटणं अगदी अशक्यच होतं.

काही वर्षांपूर्वी आमच्या शेजारी एक ताई राहायची.