प्रेमळ मावशी
एक गाव आहे त्याचे नाव तावशी
तिथे राहते माझी प्रेमळ अशी मावशी
मावशी करते माझे खूप असे लाड
तिच्या अंगणात आहे उंचच उंच माड
त्या माडावर आहेत खूप खूप नारळ
माडावरती माकड करतात खूप गावळ
गदागदा गदागदा हलवतात माडाला
नारळ सगळे काढून बोडकं करतात झाडाला
दंगा बघून माकडांचा मावशी देऊ पाहते मार
बघताक्षणीच मावशीला माकडे होतात पसार
तोडलेले नारळ बघून मावशी येते रागाला
तरीपण सगळे नारळ देऊन टाकते मला
– बालाजी मदन इंगळे
खोडकर वारा
खटय़ाळ वारा
मस्ती करतो
उगीच झाडांना
डोलायला लावतो।
समुद्रावर जातो
लाटांशी खेळतो
उंचच उसळी
घ्यायला लावतो।
डोंगरावर पळतो
झाडीत लपतो
मजेत शीळ
घालीत सुटतो।
वरवर धावतो
ढगांना गुदगुल्या
हळूहळू करतो
सैरावैरा पळवतो।
अस्सा खोडकर वारा
सर्वाचा आहे प्यारा
मौजमजा करा
मंत्र त्याचा खरा!
– शैलजा पुरोहित
पेरू गोड, पण..
पोपट बोलतो
गोड गोड
खातो तो
पेरूची फोड॥
पेरूच्या फोडीत
गोडवा फार
म्हणून मला ते
आवडतात फार॥
आईला विचारतो,
‘पेरू खाऊ?’
‘नको, सर्दी होईल’
म्हणते असे आई
पोपट खातो पेरू
त्याला काहीच होत नाही,
आणि आम्हालाच का
पेरू खाण्याची मनाई?
– वसंत खेडेकर
