भारतीय कला परंपरेला हजारो वर्षांचा वारसा लाभलेला आहे. भारतीय देवता परिवाराने या परंपरा विकसित करण्यात मोलाची भूमिका बजावली आहे. भारतीय भक्ती परंपरा सगुण-निर्गुण अशा दोन्ही स्वरूपात आढळते, सगुण परंपरेत समोर दृश्य स्वरूपात देवी- देवतांची उपासना केली जाते, किंबहुना देवतांच्या मूर्ती व्युत्पत्तीमागेही हे महत्त्वाचे कारण मानले जाते. भारतीय देवता परिवार बराच मोठा आहे, असे असले तरी ब्रह्मा, विष्णू, महेश या तिन्ही देवतांना विशेष महत्त्व आहे. व्युत्त्पत्ती, स्थिरता आणि विनाश या सृष्टीच्या चक्रांचे प्रतिनिधित्त्व हे त्रिदेव करतात. याच तीन देवांपैकी महेश म्हणजेच शिव हा लयकारी तत्त्वाचा अधिपती मानला जातो. शिवाचे सगुण रूप मूर्ती शास्त्रात महत्त्वाचे मानले जाते. शिवाला लिंग, अर्धनारीनटेश्वर, रावणानुग्रह, भिक्षाटन अशा अनेक रूपात दर्शविण्यात येते. याच यादीतील एक महत्त्वाचे रूप म्हणजे तांडव मूर्ती, याच तांडव मूर्तीची शास्त्रीय संज्ञा नृत्य मूर्ती, नृत्य दक्षिणा मूर्ती, नटराज अशी आहे. या स्वरूपाच्या मूर्तींचे अंकन मध्ययुगीन मंदिरे, लेणी यांच्या भिंतींवर कोरलेल्या शिल्पांमध्ये मोठ्या प्रमाणात आढळून येते. शिव हा ६४ कलांचा स्वामी म्हटला जातो, त्यातीलच नृत्य ही एक कला आहे. म्हणूनच शिव हा नटेश, नटेश्वर, नटशिखामणी, नर्तेश्वर म्हणूनही ओळखला जातो.
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
