‘शिक्षणातली वाढती डिजिटल दरी!’ हा ऋतुजा जेवे यांचा लेख (२० एप्रिल) वाचला आणि बीड जिल्ह्यातील एक प्रसंग आठवला. १९९१ ते ९४ या काळात माझी एका बँकेच्या बीड शाखेत बदली झाली. एकदा अनवाणी पायांनी एक पालक मुलीच्या मेडिकल शिक्षणासाठी कर्ज मागायला आले. त्यांच्या मुलीला मुंबईतील के. ई. एम. मेडिकल कॉलेजमध्ये प्रवेश मिळाला होता. मी त्यांचे अभिनंदन करताच ते गृहस्थ रडायला लागले. म्हणाले, तिला कमी गुण मिळाले असते तर इथल्याच कॉलेजमध्ये प्रवेश मिळाला असता आणि माझा हॉस्टेलचा खर्च वाचला असता. अठराविश्व दारिद्र्य असूनही इथली मुले मेहनत घेऊन शिक्षणात प्रगती करू इच्छितात, पण त्यांच्याकडे सरकारचे लक्ष नाही. आजही घरातील एखाद्या कोपऱ्यात असलेल्या मिणमिणत्या दिव्यावर अभ्यास करणाऱ्या या विद्यार्थ्यांना आजची डिजिटल महागडी अॅप्स हजारो मैल दूर आहेत. दूरसंचार जाळे हवे तसे प्रसारित नसल्यामुळे स्मार्टफोन असूनही ही मुले आधुनिक तंत्रज्ञानाचा उपभोग घेऊ शकत नाहीत. शिक्षण हा माणसाचा तिसरा डोळा आहे तो सर्वत्र उघडा राहावा म्हणून सरकारने अशा ग्रामीण भागातील शिक्षण व्यवस्थेकडे जातीने लक्ष दिले तर जात्याच हुशार असलेली ही पिढी भारताचे नाव जगभरात अधिक उज्ज्वल करतील.- सूर्यकांत भोसले, मुलुंड
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
