‘समाजवास्तवाला भिडताना’ या सदरातील अॅड. रंजना पगार गवांदे यांचा ‘चेटकीण’ हा लेख (१८ जानेवारी) वाचला. आज एकविसाव्या शतकातील पाव शतक उलटून गेल्यानंतरही आपला समाज किती बुरसटलेल्या विचारांचा आहे, हे वाचून सखेदाश्चर्य वाटलं. आज जगात तंत्रज्ञानानं आणलेले क्रांतिकारी बदल मती गुंग करणारे आहेत. पण नाशिकसारख्या जिल्ह्यातील एका गावात एका स्वाभिमानी, कष्टाळू स्त्रीने तिची जमीन बड्या धेंडाला देण्यास नकार देताच, तिला ‘चेटकीण’ ठरवण्यापर्यंत त्यांची मजल जाते आणि उर्वरित समाज ते सहज मान्य करतो, हे अतिशय क्लेशकारक आहे. लेखातील स्वाभिमानी धोंडीबाईला योग्य वेळी मदत मिळाल्यामुळेच तिचा जीव वाचला आणि धेंडांना चाप बसला. पण इतकं होईपर्यंत त्या भागातील सुविद्या मंडळी काय करत होती, हा प्रश्न अनुत्तरित राहतोच. त्याचं उत्तर जोपर्यंत समाधानकारकरीत्या मिळत नाही तोपर्यंत समाजाचे बुरसटलेपण कमी होणार नाही.
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
