तृप्ती जोशी-कुलश्रेष्ठ यांचा ‘पुरुषी एकटेपण’ हा लेख (१६ मार्च) वाचला. त्यांनी अगदी सुंदर पद्धतीने मांडणी केली आहे. मुळात एकटेपणा आणि पुरुषांना? कसं काय? असा प्रश्न अनेकांना पडतो. कारण पुरुषांचा गोतावळा तुलनेनं अधिक असतो आणि शाळा-कॉलेजमधील मित्र, त्यांच्या कार्यक्षेत्रातले सहकारी यांना वरचेवर बाहेर भेटणे-बोलणे होत असते. घरी फक्त जाहीर करायचे, की ‘मी आज जेवायला नाहीये’! स्त्रिया मात्र या तुलनेत त्यांच्या मैत्रिणींना खूप ‘मिस’ करतात. कधी भेटायचे ठरवले तरी घरच्या सर्वांची सोय करूनच स्त्रियांना बाहेर पडावे लागते. मूल लहान असेल तर त्यालाही सोबत न्यावे लागते. एखादीच्या घरी जुळवून घेणारे लोक नसतील तर तिला तर जाताच येत नाही. त्यामुळे पुरुष मित्रांच्या बाबतीत नशीबवानच. तरीही पुरुषांना संवाद साधण्यासाठी कुणी नसणे, त्यांचे एकटेपण हे आश्चर्यकारक वाटणारच. याची नेमक्या शब्दांत या लेखात कारणमीमांसा केली आहे. शिवाय या विषयावर एका स्त्रीतज्ज्ञाने लिहिलेले प्रथमच वाचनात आले. इथेही पुरुषतज्ज्ञ पुढे आलेले नाहीत असे दिसतेय. आपण सर्वजण ठोकताळे मनात न ठेवता मनुष्य म्हणून एकमेकांस बघू लागलो, तरच एकमेकांना मदत करता येईल, मागताही येईल.- स्वाती अमरीश
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
