महिलांनी आता सामूहिक प्रतिकार करावा

स्त्रियांना समजून घेणे महत्त्वाचे
मंजिरी तिक्ता यांचा ‘घरचे बल्लवाचार्य’ हा लेख (१६ फेब्रुवारी)वाचला आणि त्या लेखावर प्रतिक्रिया देण्यासाठी मन अधीर झाले.
मी जून ७१ ते एप्रिल ७२ या वर्षी बी.एड. करत होते. त्या कालावधीत माझं सकाळचं कॉलेज. थेट बसची सोय नव्हती. एकाच्या पगारात पोळ्यांना बाई ठेवणे परवडणारे नव्हते. शिवाय सोवळं पाळणाऱ्या माझ्या वृद्ध सासूबाईंना तो पर्याय आवडलाही नसता. तेव्हा माझे पती सकाळी ऑफिसला जाण्यापूर्वी पोळ्या लाटत असत व सासूबाई भाजत असत. सर्वसाधारणपणे पुरुषांना, तरुण मुलांना सर्व पदार्थ करता येतात. पण पोळ्या करणे अवघड वाटते. माझे पती पातळ, गोलाकार मोठय़ा पोळ्या लाटू शकतात. इतकेच नाही तर, (यांनी अतिशय पातळ मोठय़ा व गोल पुरणपोळ्याही लाटल्या आहेत. सुगरणीला लाजवतील अशा).
माझ्या पतीला स्वयंपाकघरातील पदार्थ करण्याची आवड आहे असे मी म्हणणार नाही, पण गरज म्हणून ते माझ्या मार्गदर्शनाखाली सर्व पदार्थ प्रेमाने करतात. सध्या मी आजारी असल्याने मला आवडणारे अगदी थालीपीठसुद्धा प्रेमाने करून खाऊ घालतात.
माझा धाकटा मुलगा वेगवेगळे केक करतो. चिकन करतो. त्याला अमेरिकेला गेल्यावर करावेच लागले. मधला मुलगाही स्वयंपाक गरज म्हणून करतो.
एकूणच आजचा तरुण पुरुषी अहंकार बाजूला ठेवून काळाप्रमाणे बदलतो आहे हे जाणवते.
– सुचेता पावसकर

सल्ला पटला नाही
९ मार्चच्या पुरवणीमध्ये ‘विचारांची दुसरी बाजू’ या गौरी कानिटकर यांनी लिहिलेल्या लेखामध्ये माझा देवावर विश्वास नाही, देवपूजा करणार नाही अशा मुलीला कानिटकरांनी दिलेला सल्ला पटला नाही म्हणून हे पत्र.
सासूबाईंनी चार दिवस परगावी जाताना सुनेला ‘अगं, जरा चार दिवस माझ्या देवांना आंघोळ घाल हं..’’ असं सांगितलं असताना व सुनेचा देवावर विश्वास नसल्याने पूजा करणार नाही, असे तिचे विचार असताना कानिटकरांनी त्या सुनेला ‘‘जशी इतर कामे करतेस तशी देवांना आंघोळ घाल. चार दिवसांपैकी तीन दिवस काहीच करू नकोस आणि त्या यायच्या दिवशी फुलं बदल’ असा सल्ला दिला. असा चुकीचा, खोटं बोलण्याचा सल्ला त्यांनी कसा दिला? ही तर स्वत:ची व दुसऱ्याची फसवणूकच झाली. काही घरामध्ये वंशपरंपरागत देव असतात. त्या कुटुंबाची श्रद्धा असते म्हणून देवपूजा रोज करणे महत्त्वाचे आहे, असं अशा कुटुंबांना वाटतं. सासूने याच विचाराने सुनेला देवाला आंघोळ घालण्यास सांगितले असावे. ही काही अंधश्रद्धा नाही, तर आपल्याकडील रीतिरिवाज, सुसंस्कार आहेत. त्याचा मान राखण्याऐवजी समुपदेशकाने खोटा सल्ला द्यावा हे पटले नाही, राहवले नाही म्हणून हा प्रतिसाद.
-कुसुम दामले, पुणे.

मुलांच्या लैंगिक संबंधांसाठी संमतिवय १८ आणि लग्न मात्र होताहेत २४-२५ वर्षांनंतर. या पाच ते सहा वर्षांच्या दरम्यान अनेक गोष्टी घडू शकतात, विशेषत: मुलांच्या शारीरिक, भावनिक आयुष्यात. कसं सांभाळणार आपण आपल्या मुलांना या काळात. या विषयावर तुमच्याकडेही काही मुद्दे, विचार, अनुभव असणारच.. १५ मे रोजीच्या जागतिक कुटुंबदिनाच्या निमित्ताने लोकसत्ता-चतुरंग – समन्वय संस्था या विषयावर आपली मते/ विचार मागवत आहे. सुमारे ५०० शब्दांत आपले विचार वा प्रतिक्रिया पुढील ईमेल/ पत्त्यावर कळवाव्या. २१ एप्रिल २०१३ पर्यंत पाठवावेत.
‘लोकसत्ता चतुरंग’, प्लॉट नं. ईएल १३८, टीटीसी इंडस्ट्रियल एरिया, महापे, नवी मुंबई, ४००७१० किंवा ईमेल करा. chaturang@expressindia.com