एम.एफ. हुसैन यांनाही प्रेरणा देणारे स्वतंत्र भारतातील पहिले कला प्रदर्शन कसे होते?

अधिक वाचा: सिंधू लिपी नवीन संशोधनावरून पुन्हा खळबळ का? खरंच आहे का ही लिपी भारतीयांच्या लेखनकलेचा आद्यपुरावा?

आणखी वाचा

चिकी चिकी बुबूम बुम’ चित्रपटाचा धमाल टिझर प्रेक्षकांच्या भेटीला; बॅकबेंचर्स मित्रमंडळींच्या रियुनियनची धमाल मस्ती

Maharashtra Politics : नाराज एकनाथ शिंदे भाजपासाठी अडचणीचे?

जयपूर साहित्य महोत्सव: नकली श्रीमंती नव्हे… अस्सल समृद्धी

चित्रपट: देमार आणि देव्हारपटांची पन्नाशी…

विद्या बालनबरोबर केला पहिला किसिंग सीन, बॉलीवूड अभिनेता अनुभव सांगत म्हणाला, “ती खूप…”

अंकुश चौधरी पहिल्यांदाच दिसणार पोलिसाच्या भूमिकेत; ‘पी. एस. आय. अर्जुन’ चित्रपटातील लूक पोस्टर रिलीज

संदूक: आव्हानात्मक ‘लायर’

एम. एफ. हुसेन यांच्या हिंदू देवतांच्या कलाकृती वादाच्या भोवऱ्यात; नेमके प्रकरण काय?

संकल्पनेचे मूळ

लंडनमधील रॉयल ॲकॅडमी ऑफ आर्ट्सने भारत सरकारच्या मदतीने आयोजित केलेले हे प्रदर्शन पहिल्यांदा लंडनमधील बर्लिंग्टन हाऊस येथे २९ नोव्हेंबर १९४७ ते २९ फेब्रुवारी १९४८ दरम्यान आयोजित करण्यात आले होते. भारतातील सत्तेच्या हस्तांतरणाची नोंद करून या प्रदर्शनात सरकारी आणि खाजगी संग्रहांमधील कलाकृती प्रदर्शित करण्यात आल्या होत्या. “२००० वर्षांहून अधिक काळ भारताने शिल्पकला, चित्रकला, वस्त्र, धातू-कास्टिंग आणि इतर कलांच्या क्षेत्रात प्रगती केली. हा समृद्ध वारसा हळूहळू पाश्चिमात्य देशांमध्ये आणि भारतातही पुन्हा शोधला जात आहे. त्यासाठी रॉयल ॲकॅडमी ऑफ आर्ट्सने भारतीय कलेचे वैशिष्ट्यपूर्ण उत्कृष्ट नमुने पश्चिमेकडील लोकांसमोर प्रदर्शित करण्याच्या उद्देशाने हे प्रदर्शन भरवण्याची कल्पना हाती घेतली,” असे प्रदर्शनासाठी प्रकाशित केलेल्या कॅटलॉगच्या प्रस्तावनेत नमूद करण्यात आले आहे. लंडनमध्ये प्रदर्शित करण्यात आलेल्या या वस्तू जून-ऑगस्ट १९४८ साली भारतात आणल्या. या वस्तू देशभर विखुरल्या जाण्यापूर्वी शिक्षण मंत्रालयाने त्याचे प्रदर्शन भरवण्याचा निर्णय घेतला. यामागे भारतीय कला वारशाचे संवर्धन हा मुख्य हेतू होता.

अधिक वाचा: Harappa ‘या’ उत्खननात सापडले, ४००० वर्षे प्राचीन भारतीय मल्टिग्रेन हाय प्रोटिन डाएट लाडू! संशोधन काय सांगते?

या प्रदर्शनात तीन मुख्य गोष्टी होत्या: शिल्पकला, चित्र आणि कापड…

या प्रदर्शनात समाविष्ट करण्यात आलेल्या शिल्पांमध्ये हडप्पा किंवा सिंधुकालीन ब्राँझच्या डान्सिंग गर्लचा समावेश करण्यात आला होता. हडप्पा संस्कृतीचा कालखंड इसवी सन पूर्व ४,५०० इतका जुना आहे. याशिवाय बिहारमधील रामपुरवा येथे एकेकाळी उंच अशोकस्तंभावर आरूढ झालेला मौर्य काळाचे प्रतिनिधित्व करणारा एक विशाल दगडी बैल प्रदर्शित करण्यात आला होता. तो आजही राष्ट्रपती भवनात आहे. गुप्त काळातील (इ.स. चौथे-पाचवे शतक) सारनाथ आणि बोधगया येथील बुद्ध मूर्ती ठेवण्यात आल्या होत्या. मृण्मय मूर्ती ते कांस्य अशा विविध माध्यमातील शिल्प सादर करण्यात आली होती. अजिंठा येथील भित्तिचित्रांवरील अवलोकितेश्वर, पद्मपाणी यांच्या प्रतिकृती प्रदर्शित करण्यात आल्या होत्या. प्रदर्शनात असलेल्या १६व्या-१७व्या शतकातील राजपुतानाच्या चित्रांमध्ये प्रसिद्ध रागमाला लघुचित्रांचा समावेश होता. पहाडी स्कूल आणि दख्खनच्या लघुचित्रांचाही प्रदर्शनात समावेश होता. मुघल कालीन अकबराला आवडणारे प्रणय कथांचे पुस्तक, हमजानमाची चित्र देखील होती.

भारतीय वस्त्रोउद्योगालाही गेल्या २००० वर्षांची परंपरा आहे. या प्रदर्शनात कलकत्ता आणि ढाक्याहून आणलेल्या मलमल कापडाचे प्रदर्शन करण्यात आले होते. गुजरातमधील पटोला डिझाईन्स, भारतभरातील सोन्याचे किमखाब ब्रोकेड, सांगानेर आणि गुजरातमधील टाय-अँड-डाय फॅब्रिक्स, काठियावाडमधील चेन-स्टिच एम्ब्रॉयडरी, लखनौचे चिकन वर्क, पंजाबमधील फुलकरी चादर आणि काश्मीरमधील भरतकाम केलेल्या शाली यांचाही समावेश होता.

प्रदर्शनाची व्यवस्था कशी होती?

प्रदर्शनाच्या कॅटलॉगनुसार, भारताचे तत्कालीन गव्हर्नर-जनरल सी राजगोपालाचारी होते, ज्यांनी प्रदर्शनासाठी गव्हर्नमेंट हाऊसमधील स्टेट रूम्स दिल्या होत्या. मोकळ्या जागेत प्राचीन आणि मध्ययुगीन वजनदार शिल्प प्रदर्शित करण्यात आली होती. वेस्टिबुलमध्ये सिंधू खोऱ्यातील पुरावस्तू, मौर्य, शुंग शिल्प आणि मुघल गालिचे ठेवण्यात आले होते. प्रतिष्ठित दरबार हॉलमध्ये कुशाण आणि गुप्त शिल्प तसेच अमरावती स्तूपावरील आणि तक्षशिला येथील शिल्प प्रदर्शित करण्यात आली होती.