भारत ‘स्लिपिंग जायंट’ (निद्रावस्थेतील राक्षस) आहे, जागतिक फुटबॉल संघटनेचे अर्थात फिफाचे विपणन विभागाचे व्यवस्थापक थिएरी वेल यांनी मांडलेले हे मत. पुढील वर्षी भारतात होणाऱ्या १७ वर्षांखालील फुटबॉल विश्वचषक स्पध्रेच्या निमित्ताने वेल यांचे हे वक्तव्य. पण, क्रिकेटवेडय़ा या भारतात फुटबॉलची आवड दिवसेंदिवस वाढत चालली आहे आणि या खेळातील गुंतवणुकीला येथे चांगला प्रतिसाद मिळेल, अशी प्रांजळ कबुलीही वेल यांनी दिली. गेल्या ३-४ वर्षांत भारतीय क्रीडा संस्कृतीचा विचार केल्यास क्रिकेटेतर खेळांनाही ‘अच्छे दिन’ आले आहेत. त्यात फुटबॉल हा नेहमी युवकांना आकर्षित करणारा आणि नेहमी चर्चेत असलेला खेळ. भारतातील युवा वर्गाची ही पसंत ओळखून अनेक उद्योजक, सिने अभिनेते, क्रिकेटमधील दिग्गजांनी फुटबॉलमध्ये गुंतवणूक करण्याचा निर्णय घेतला. रिलायन्सने त्यांना या गुंतवणुकीसाठी हक्काचे व्यासपीठ उपलब्ध करून दिले आणि त्याला आपण इंडियन सुपर लीग अर्थात ‘आयएसएल’ म्हणून ओळखतो. विदेशी लीगला पर्याय म्हणून २०१४ मध्ये आलेल्या आयएसएलने दोन वर्षांत प्रेक्षकांमध्ये लक्षणीय वाढ केली. आय-लीगच्या सामन्याला तीन हजार प्रेक्षकांची जमवाजमव करताना स्थानिक संघटनांना घाम गाळावा लागत होता, परंतु आयएसएलच्या प्रत्येक सामन्याला १५ ते २५ हजार प्रेक्षक येऊ लागले. यातील प्रत्येक जण फुटबॉलप्रेमी आहेत असा दावा करणे जरा घाईचे होईल. मात्र या व्यावसायिक लीगने या खेळाला संजीवनी दिली. हा झाला खेळाचा भाग, परंतु आर्थिक गणितातही आयएसएल उंच भरारी घेण्यासाठी सज्ज झाला आहे. गेल्या दोन वर्षांतील नफ्या-तोटय़ाची आकडेवारी पाहिल्यास यंदा नफाच नफा असा अंदाज तज्ज्ञांकडून व्यक्त करण्यात येत आहे.

या बातमीसह सर्व प्रीमियम कंटेंट वाचण्यासाठी साइन-इन करा
Skip
या बातमीसह सर्व प्रीमियम कंटेंट वाचण्यासाठी साइन-इन करा

२०१३ साली इंडियन सुपर लीगचा जन्म झाला. आयएमजी-रिलायन्स आणि भारतीय फुटबॉल महासंघ यांच्यात १५ वर्षांसाठी ७०० कोटी रुपयांचा करार झाला. या करारानुसार आयएमजी-रिलायन्सला विपणनाचे, प्रायोजकाचे, प्रक्षेपणाचे सर्व हक्क देण्यात आले. आयएसएलची सुरुवात करण्यासाठी आयएमजी-रिलायन्स यांना पायाभूत सुविधांपासून काम करावे लागणार होते आणि त्यामुळे पहिल्याच वर्षी ही लीग नफा मिळवून देणार नाही, याची कल्पना त्यांना असावी. पहिल्या हंगामात आयोजकांना जवळपास १०० कोटी रुपयांचा तोटा सहन करावा लागल्याची माहिती सूत्रांनी दिली. पण, आयोजकांसाठी ही दीर्घकालीन गुंतवणूक असल्यामुळे त्यांनी हे नुकसान खिलाडूवृत्तीने स्वीकारले. आठ संघ मालकांनाही आर्थिक गणितांची आकडेमोड करताना पहिल्या हंगामात अपयश आले आणि त्यांनाही २५ ते ३० कोटींचा फटका बसला. संघातील प्रायोजकांना या लीगच्या यशाबाबत साशंकता असल्यामुळे त्यांनीही जोखीम उचलणे टाळले. मात्र पहिल्या हंगामातील यशानंतर आणि आलेल्या अनुभवातून संघ मालकही चतुर झाले. मागणी वाढल्यावर किंमतही वाढते, हा साधासोपा सिद्धांत त्यांना कळला आणि त्यांनी प्रायोजकांसाठीचा दर दुप्पट केला. उदा. एफसी गोवा क्लबने पहिल्या हंगामात जर्सीच्या पुढील बाजूची जागा व्हिडीओकॉनला तीन कोटींत विकली, परंतु लीगच्या यशानंतर याच जागेसाठी व्हिडीयोकॉनला सहा कोटी मोजावे लागले. परदेशी खेळाडूंना विकत घेण्यासाठी पहिल्या हंगामात अवास्तव पैसा खर्च झाला. या वेळी तोही चतुराईने वापरला गेला. पायाभूत सुविधांवर केलेला खर्च दुसऱ्या हंगामात वाचल्यामुळे आयोजकांचाही तोटा निम्म्याहून कमी झाला. त्यात प्रत्येक संघाला खेळाडूंच्या खरेदीसाठी असलेली १५ कोटींची मर्यादा तीन कोटीने वाढवण्यात आली. त्यात प्रत्येक संघाने स्थानिक स्तरावर घेतलेल्या स्पर्धामुळे त्यांना प्रोत्साहनपर बक्षिसांची घोषणा करण्यात आली. त्याचाही क्लबला फायदा झाला. २०१५ मध्ये तोटा निम्म्याहून कमी झाला आहे. ‘आयएसएलची वाढती फुटबॉलच्या बाजारपेठेसाठी फायद्याची आहे, असे एफसी गोवाचे जयदेव मोदी सांगतात.  सुनियोजित कारभार, बाजारपेठेबाबतचा सखोल अभ्यास आणि योग्य व्यवस्थापन यामुळे आयएसएलची आर्थिक गाडी रुळावर आलेली पाहायला मिळत आहे.

 

स्वदेश घाणेकर

swadesh.ghanekar@expressindia.com 

२०१३ साली इंडियन सुपर लीगचा जन्म झाला. आयएमजी-रिलायन्स आणि भारतीय फुटबॉल महासंघ यांच्यात १५ वर्षांसाठी ७०० कोटी रुपयांचा करार झाला. या करारानुसार आयएमजी-रिलायन्सला विपणनाचे, प्रायोजकाचे, प्रक्षेपणाचे सर्व हक्क देण्यात आले. आयएसएलची सुरुवात करण्यासाठी आयएमजी-रिलायन्स यांना पायाभूत सुविधांपासून काम करावे लागणार होते आणि त्यामुळे पहिल्याच वर्षी ही लीग नफा मिळवून देणार नाही, याची कल्पना त्यांना असावी. पहिल्या हंगामात आयोजकांना जवळपास १०० कोटी रुपयांचा तोटा सहन करावा लागल्याची माहिती सूत्रांनी दिली. पण, आयोजकांसाठी ही दीर्घकालीन गुंतवणूक असल्यामुळे त्यांनी हे नुकसान खिलाडूवृत्तीने स्वीकारले. आठ संघ मालकांनाही आर्थिक गणितांची आकडेमोड करताना पहिल्या हंगामात अपयश आले आणि त्यांनाही २५ ते ३० कोटींचा फटका बसला. संघातील प्रायोजकांना या लीगच्या यशाबाबत साशंकता असल्यामुळे त्यांनीही जोखीम उचलणे टाळले. मात्र पहिल्या हंगामातील यशानंतर आणि आलेल्या अनुभवातून संघ मालकही चतुर झाले. मागणी वाढल्यावर किंमतही वाढते, हा साधासोपा सिद्धांत त्यांना कळला आणि त्यांनी प्रायोजकांसाठीचा दर दुप्पट केला. उदा. एफसी गोवा क्लबने पहिल्या हंगामात जर्सीच्या पुढील बाजूची जागा व्हिडीओकॉनला तीन कोटींत विकली, परंतु लीगच्या यशानंतर याच जागेसाठी व्हिडीयोकॉनला सहा कोटी मोजावे लागले. परदेशी खेळाडूंना विकत घेण्यासाठी पहिल्या हंगामात अवास्तव पैसा खर्च झाला. या वेळी तोही चतुराईने वापरला गेला. पायाभूत सुविधांवर केलेला खर्च दुसऱ्या हंगामात वाचल्यामुळे आयोजकांचाही तोटा निम्म्याहून कमी झाला. त्यात प्रत्येक संघाला खेळाडूंच्या खरेदीसाठी असलेली १५ कोटींची मर्यादा तीन कोटीने वाढवण्यात आली. त्यात प्रत्येक संघाने स्थानिक स्तरावर घेतलेल्या स्पर्धामुळे त्यांना प्रोत्साहनपर बक्षिसांची घोषणा करण्यात आली. त्याचाही क्लबला फायदा झाला. २०१५ मध्ये तोटा निम्म्याहून कमी झाला आहे. ‘आयएसएलची वाढती फुटबॉलच्या बाजारपेठेसाठी फायद्याची आहे, असे एफसी गोवाचे जयदेव मोदी सांगतात.  सुनियोजित कारभार, बाजारपेठेबाबतचा सखोल अभ्यास आणि योग्य व्यवस्थापन यामुळे आयएसएलची आर्थिक गाडी रुळावर आलेली पाहायला मिळत आहे.

 

स्वदेश घाणेकर

swadesh.ghanekar@expressindia.com