तिचं बोलणं ऐकता ऐकता सामन्यातला थरार टिपेला जातो. आजूबाजूच्या कल्लोळात काही ऐकायला येणे शक्य होत नाही. मिस लिबर्टीचे शब्द माझ्या कानात गुंजत राहतात. खेळ थोडासा मंदावतो तेवढय़ात अंकल सॅम शर्टवाला माणूस पुन्हा एका प्रश्नाने मला डिवचतो, ‘‘सामन्यात उत्कंठा असताना संगीत वगैरे गोष्टींना मज्जाव आहे का? भव्य पडद्यावर आपण सामना पाहतोय, आपल्या आनंदात भर पडण्यासाठी संगीताची व्यवस्था का नाही? खुल्या संस्कृतीचा देश म्हणून ब्राझील ओळखला जातो ना? मग एवढी अरसिकता का?’’ त्यांच्या सवालांना माझ्याकडे उत्तर नाही. त्यांच्यापासून पळ काढत मी थोडा दूर जातो.
मिस लिबर्टीच्या कंपूला मी विचारतो, ‘‘तुम्ही ब्राझीलला का आलात?’’ तेव्हा त्यापैकी एकाने मला उत्तर दिले, ‘‘फुटबॉल एकत्र पाहण्याची गोष्ट आहे. इथल्या धमाल वातावरणाचा आस्वाद घेण्यासाठी आम्ही इतक्या दूरवरून आलो आहोत. सामना झाल्यावर होणाऱ्या पाटर्य़ासाठी बहुतांशी जण तयार आहोत.’’ रोनाल्डोच्या क्रॉसवर सिल्व्हेस्टर वरेला गोल करतो आणि पोर्तुगालच्या चाहत्यांना उधाण येते. मी आजूबाजूला पाहतो अंकल सॅम शर्टातला माणूस
आणि मिस लिबर्टी दोघेही दिसत नाहीत. बहुधा बरोबरीचे दु:ख विसरण्यासाठी त्यांनी संगीताच्या
नाचावर थिरकण्याला प्राधान्य देत नाइट क्लब गाठलेला असावा.
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
