* भारतामध्ये ५० टक्के लोक गंभीर मानसिक आजारांच्या (एसएमडी) उपचारांकडे दुर्लक्ष करतात, तर ९० टक्के लोक सामान्य मानसिक आजारांच्या (सीएमडी) उपचारांकडे दुर्लक्ष करतात.
* भारतामध्ये सहा ते सात कोटी लोक मानसिक आजाराने (एसएमडी व सीएमडी) त्रस्त आहेत.
* देशभरात सरकारकडून चालविण्यात येणारी मानसिक आरोग्यासंदर्भातील रुग्णालये किंवा वैद्यकीय संस्था केवळ ४३ आहेत.
* वैद्यकीय महाविद्यालयांमध्ये मानसिक आरोग्यासंदर्भातील विभाग २८९ आहे. त्यापैकी पदव्युत्तर शिक्षणासाठी ८५ विभाग आहेत.
* सरकारी मानसिक रुग्णालयांमध्ये केवळ ३०,००० खाटा उपलब्ध आहेत.
* देशभरात ११,५०० मानसिक विकारतज्ज्ञांची आवश्यकता असताना केवळ ३८०० तज्ज्ञ उपलब्ध आहेत. १७,२५० दवाखान्यांची आवश्यकता असताना ८९८ उपलब्ध आहेत.
* मानसिक आरोग्यासंदर्भात काम करणाऱ्या सामाजिक कार्यकर्त्यांची गरज २३,००० आहे, पण प्रत्यक्षात ८५० कार्यकर्ते कार्यरत आहेत, तर यासंदर्भातील परिचारिकांची संख्या केवळ १५०० आहे. प्रत्यक्ष गरज ३०००ची आहे.
* भारतात केंद्र सरकारकडून अर्थसंकल्पात आरोग्य क्षेत्रावरील खर्चात ०.०६ टक्के खर्च मानसिक आरोग्यावर केला जातो. अमेरिकेत हा खर्च ६.२ टक्के, तर ब्रिटनमध्ये १०.८२ टक्के आहे.
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
