दुपारची वेळ होती. आभाळ छान भरून आले होते. नुकतीच पावसाला सुरुवात झाली होती त्यामुळे हवेत एक हवाहवासा उबदारपणा भर दुपारीही जाणवत होता. घरी एकटीच होते. एकांताचा आस्वाद घेत खुर्चीत ताणून बसले होते. एवढय़ात ‘काव काव’ ‘काव काव’ असा कावळ्यांचा एकच कलकलाट ऐकू आला. आमच्या स्वयंपाकघराला गच्ची आहे आणि तिथूनच आवाज येत होता. काय झाले हे पाहायला मी उठून गेले. पाहते तर काय? दहा-बारा कावळे गच्चीच्या कठडय़ावर बसले होते आणि दोन-तीन कावळे गच्चीवरील पाइपावर बसले होते. एवढे कावळे का बरं आले असतील म्हणून उत्सुकतेने पाहिले तर गच्चीत खाली कावळ्यांची दोन छोटी पिल्ले होती. बहुधा पहिल्यांदाच घरटय़ातून उडाली होती. कारण ती दोन्ही पिल्ले चोच वर करून अतिशय केविलवाण्या नजरेने वर बसलेल्या कावळ्यांकडे पाहत होती. दोघेही पार बिचकून गेले होते. अगदी शाळेतल्या पहिल्या दिवशी नर्सरीतल्या बाळाची नजर असते ना अगदी तशीच पाहत होते ते. भिरभिरत्या नजरेने. एवढय़ात पाइपावर बसलेल्या कावळ्याने जरा जोरातच ‘काव काव’ केलं. बहुतेक ते त्यांचे वडील असावेत. दोन्ही पिल्लांनी तिरक्या नजरेने मान वर करून त्याच्याकडे पाहिले. त्याबरोबर त्या कावळ्याने पंखांची फडफड केली आणि पाइपाच्या एका टोकावरून दुसऱ्या टोकाकडे गेला आणि ‘काव काव’ असे जोरात ओरडला. जणू तो त्या पिल्लांना आपल्याबरोबर उडायला सांगत होता.
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
