एखाद्या कलाकाराची एखादी भूमिका हिट झाली की मग त्याच साच्यातील ठराविक भूमिकेचा वापर कथानक बसवण्याचा मोह सर्वांनाच होतो. स्वत:चं वेगळेपण दाखवण्यासाठी काही तरी नवीन करायचा प्रयत्न होतो. मात्र त्यात कलात्मकता नसेल तर मग सगळचं बेंगरूळ होऊन जातं. तसंच काहीसं उर्फी या चित्रपटाबद्दल म्हणावे लागेल. टाइमपासमध्ये प्रथमेश परबची टपोरी भूमिका कमालीची यशस्वी झाल्यानंतर त्याला तशाच ऑफर येणं एकवेळ समजू शकते. पण कथानकाचा बाज तसाच दिसू लागला तर मात्र लोकांना कंटाळा येऊ शकतो. कदाचित म्हणूनच उर्फी मध्ये दिग्दर्शकाने चित्रपटाच्या उत्तरार्धात ट्विस्ट आणायचा प्रयत्न केला असावा. पण जसा कथानकातला पूवार्धाचा आधार अतिशोयक्तीपूर्ण आहे, तशीच किंबहुना जरा जास्तीच अतिशोयक्ती उत्तरार्धात दिसून येते. त्यामुळे कथानकाचे हे वळण बटबटीतपणाकडे झुकते. आणि अंतिमत: हाती काहीच लागत नाही.
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
