वसुंधरेची स्मिता कन्यका,
माझी भारतमाता;
अभिमानाने वंदन करिते ,
तुजला गे आता ।। ध्रु।।
कितीक वस्त्रें, कितीक टोप्या,
कितीक भाषा, कठीण सोप्या;
भाषाभाषांतुनी घुमतसे सूर एक ओघवता;
वसुंधरेची स्मिता कन्यका माझी भारतमाता ।।१।।
कितीक चेहरे
गोरे काळे,
टवटवीत कधि
कधि सुकलेले;
कधि थंडीने
कुडकुडलेले,
कधि घामाने
चिंब भिजलेले;
जीवन देतो परि सर्वाना हाचि विचार समर्था’
वसुंधरेची स्मिता कन्यका,
माझी भारतमाता ।।२।।
किती धर्म अन्
किती प्रार्थना,
किती मंदिरे
देवहि नाना;
अल्ला, येशू,
नानक, किस्ना
अनुसरणारे भक्त बघाना;
या सर्वातून नटली ही कमला,
सहस्रदल मानवता;
तीच असे ही
स्मिता कन्यका,
माझी भारतमाता ।।३।।
डोंगरदारी, कडीकपारी,
गीत गातसे, झरी निर्झरी;
हसते सृष्टी
नवरसधारी,
कुठे वेदना,
कुठे उभारी;
भिन्न् भावनेतून
उभरते,
एक दिव्य भावुकता;
वसुंधरेची स्मिता कन्यका,
माझी भारतमाता ।। ४।।
कितीक रचिले
देश प्रभुने,
रंगविले अन्
समर्थतेने;
परि कन्या जाणुनी
आवडती ही,
सजविले तिला कल्पकतेने
सर्व रंग एकत्र विखरुनी,
साजुकली सुंदरता ।
वसुंधरेची स्मिता कन्यका,
माझी भारतमाता ।। ५।।
वसुंधरेची स्मिता कन्यका,
माझी भारतमाता,
अभिमानाने वंदन करिते,
तुजला गे आता।।
शिवांगी नाईक
