‘‘कय झालं?’’
‘‘बाळ रडतंय.’’
‘‘अगं, मग ग्राइप वॉटर दे त्याला. तू लहान होतीस तेव्हा मीही तुला तेच देत होते.’’
अवघड प्रश्नाचे किती सोपे उत्तर! प्रत्यक्ष आयुष्यात उत्तरे एवढी सोपी नसतात. ‘बाळ रडतंय’ हा कधी कधी आमच्याही अंगावर काटा आणणारा प्रसंग असतो.
पंचवीस वर्षांपूर्वीचा एक प्रसंग! बाळ सतत आणि न थांबता रडतंय म्हणून एक कुटुंब लहानशा खेडय़ातून 
अशीच अगदी परवाची गोष्ट. सर्दी, खोकला, ताप, धाप लागली होती म्हणून सहा महिन्यांच्या एका मुलाला हॉस्पिटलमध्ये दाखल केले होते. तीन मुलींवर मुलगा झाला म्हणून वडील बालाजीला केस अर्पण करायला गेले होते. तीन दिवस झाले होते. आता बाळ बरे होते. मी सकाळचा राऊंड घेतला तेव्हा आईने नुकतेच बाळाला दूध पाजले होते आणि ती त्याचा डायपर बदलत होती. बाळ छान होते. मी राऊंड संपवून ओ. पी. डी. सुरू केली. एक-दोन पेशंट तपासले असतील-नसतील तोच सिस्टर धावत खाली आल्या. म्हणाल्या, ‘चार नंबरमधल्या बाळाला एकदम खूप धाप लागलीय.’ मी लगेच वर गेले. बाळ चांगलेच कण्हत होते. त्याचा श्वासाचा वेग वाढला होता. रक्तातील ऑक्सिजन (spo) ८०टक्के झाला होता. पाच मिनिटांपूर्वी चांगल्या असणाऱ्या बाळाला अचानक काय झाले? मी त्याला ऑक्सिजन लावला. सलाइन जोडले. एक वाफारा दिला. काही इंजेक्शन्स दिली. मला वाटले, बाळाने नुकतेच दूध घेतले होते, कदाचित त्याला उलटी आली असेल आणि श्वासनलिकेत दूध जाऊन बाळ गुदमरलं असेल. याला आम्ही ‘अ‍ॅस्पिरेशन’ (Aspiration) म्हणतो. मी एक्स-रे काढला. तोही ठीक होता.
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
