रसिक व दर्दी बापट सर!
१६ सप्टेंबरच्या ‘लोकरंग’ पुरवणीमधील प्रा. वसंत बापट यांचा लेख वाचला व एम.ए.च्या आमच्या वर्गाला शाहिरी वाङ्मय शिकवणारे विलक्षण रसिक व दर्दी साहित्यिक परंतु अध्यापनाचे भान राखून विषयात जखडून ठेवणारे आमचे प्रिय बापटसर आठवले.
आम्हाला साहित्याचा अभ्यास करणाऱ्या विद्यार्थ्यांना त्याही वेळी व आजही कालिदासाचे आकर्षण असतेच. सरांचा तर तो लाडका- प्रिय- सुहृद जिवलग. त्यामुळे त्याच्याबद्दल किती सांगू आणि कसं सांगू, कितीही सांगितलं तरी पुरणारच नाही अशी त्यांची अवस्था झालेली इथे शब्दाशब्दांत जाणवते. कारण त्यांचा स्वभावच तसा होता. एकदा बोलायला लागले की, त्यांना त्यांचे मन आवरत नसे! भरभरून देण्याचा स्वभाव. त्यात स्वत:चे सौंदर्यस्पर्शी भावनात्मकता जपणारे तरल मन.
कालिदासाचे कूळ आणि मूळ शोधायची गरज नाही किंवा त्याची प्रतिमा चितारण्याची आवश्यकता नाही तो त्याच्या शब्दांमधूनच कल्पनाविलासातूनच अनुभवावा हे सरांचे म्हणणे अगदी खरे आहे. ‘बापट’सरांच्या शब्दांचा आस्वाद घेण्याची संधी आम्हाला दिली त्याबद्दल ‘लोकसत्ता’ ला मनापासून धन्यवाद!
नीळकंठ नामजोशी,
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
