– शुभा परांजपे, पुणे.
विज्ञानकथेला पर्याय नाही…
‘कथा टिकून राहील..’ आणि ‘मराठी कथा आक्रसतेय!’ हे लेख वाचले. ‘कथा टिकून राहील’मध्ये कथा कशी असावी, आणि कथांचे विविध भाग कसे आहेत, हे सांगितलंय. त्यातला एक भाग विज्ञानकथा आहे, हे मात्र सांगितलेलं नाही. आपण पाहिलेले जीवन, त्यातले आपले वा दुसऱ्यांचे अनुभव याच्याशी जेव्हा विज्ञान जोडलं जातं तेव्हा कथेकडे पाहण्याचा एकंदरीत दृष्टिकोन बदलतो. कथेला जेव्हा अशी वेगळी दृष्टी प्राप्त होते तेव्हाच ती सामान्य कथांपेक्षा वेगळी व सरस ठरते! ‘मराठी कथा आक्रसतेय!’ या लेखात आपली बाजू मांडण्यासाठी लेखकांवर ताशेरे उडवले गेले आहेत. लेखिका विज्ञानकथांबाबत फक्त चारच नावं घेते तेव्हा नवल वाटत नाही. बऱ्याचदा बाळ फोंडके वा लक्ष्मण लोंढे यांची कथा एक कथा म्हणून वाचली जाते. ती विज्ञानकथा आहे याची वाचकाला जाणीव नसते. लोक काय वाचतात, जे वाचतात ते कितपत त्यांच्या डोक्यात जातं, हेही तपासायला हवं. विज्ञानकथेत प्रगल्भता असते. वास्तव असतं. कल्पनारम्यता असते. वेगळेपण असतं. रोजच्या जीवनाशी जरी ती निगडित असली तरी तिच्यात अन्य कथांतल्याप्रमाणे तोच तोपणा नसतो.
– स्मिता पोतनीस, मुंबई.