पुणे : सध्याच्या काळात सर्वसामान्य माणूस भ्रमित असून त्याला सत्य-असत्यातला फरक समजत नाही. त्याचा शोध घेत लेखकाने उच्चरवाने सत्य सांगितलेच पाहिजे, अशी अपेक्षा उदगीर येथे होणाऱ्या ९५ व्या अखिल भारतीय मराठी साहित्य संमेलनाचे नियोजित अध्यक्ष भारत सासणे यांनी रविवारी व्यक्त केली. भयग्रस्तता आणि असुरक्षिततेची भावना निर्माण झाली आहे. ही चिंता साहित्यातून प्रकट झाली पाहिजे, असेही ते म्हणाले.
मराठीच्या अभिजात दर्जाचा केंद्राकडे प्रलंबित असलेला प्रस्ताव, मराठीची होत असलेली गळचेपी, बंद पडत असलेल्या मराठी शाळा, नियतकालिकांचे प्रश्न, वाचकांसाठी चांगले काय देऊ शकतो या मुद्दय़ांसाठी वर्षभर काम करून शासन दरबारी पाठपुरावा करणार असल्याचे सासणे यांनी सांगितले.
घुमान येथे २०१५ मध्ये झालेल्या संमेलनाच्या अध्यक्षपदाची निवडणूक लढविल्यानंतर दरवर्षी सासणे यांचे नाव अध्यक्षपदासाठी येत होते. मात्र, सात वर्षांनी हा बहुमान लाभला याकडे लक्ष वेधले असता सासणे म्हणाले, धीर धरण्याची तयारी चांगल्या लेखकाकडे असावी लागते.
१९८० दशकात मी लिहिता झालो. जीए, चिं. त्र्यं. खानोलकर यांच्या उत्तम दीर्घकथा होत्या. त्यामध्ये मी नव्याने प्राण फुंकायला सुरुवात केली. ८० नंतर उत्तम दिवस आले. मोठय़ा कथेला दीर्घकथा किंवा लहान कथेला लघुकथा अशी विशेषणे लावली जातात, असे उदय प्रकाश यांच्यासारखे लेखक म्हणतात. त्यामुळे लघुकथा, दीर्घकथा यामधून निर्मितीच्या नव्या वाटा मिळतात का, यासाठी अन्य भाषा मराठीकडे मार्गदर्शनासाठी पाहत आहेत.
त्यातून ‘चालता बोलता’ हा शब्दप्रयोग
संमेलनाच्या अध्यक्षाने आपल्या निमंत्रणाला मान दिला पाहिजे, असे राज्यातील आणि बृहन्महाराष्ट्रातील संस्थांच्या पदाधिकाऱ्यांना वाटते. नव्याने लिहिणाऱ्या लेखक-कवींना मार्गदर्शनाचा अभाव आहे. अध्यक्षाने तो मार्ग दाखवावा, अशी त्यांची इच्छा असते. लोकांमध्ये मिसळणारा माणूस या अर्थाने ‘चालता बोलता’ हा शब्दप्रयोग रुढ झाला असावा, अशी भूमिका भारत सासणे यांनी मांडली.
समाजाची सांस्कृतिक आणि बौद्धिक भूक भागविण्यासाठी संमेलनांची गरज नक्कीच आहे. मात्र, संमेलनात वाद कसे होणार नाहीत हे पाहिलं पाहिजे. मलाही वाद नको आहेत. चळवळींचा प्रदेश असलेल्या मराठवाडय़ातील लोकांची वैचारिक जागृती ध्यानात घेता वाद होणार नाहीत, असे वाटते.
– भारत सासणे, नियोजित संमेलनाध्यक्ष
