गेली चार दशकं नाटक, चित्रपट अन् टेलिव्हिजनच्या माध्यमातून प्रेक्षकांचं मनोरंजन करणारं प्रशांत दामले हे नाव आपल्या सगळ्यांनाच परिचयाचं आहे. सध्या ते अखिल भारतीय नाट्य परिषद, मध्यवर्ती, मुंबईचे अध्यक्ष म्हणूनही कारभार बघत आहेत. प्रशांत दामले यांना वेगवेगळ्या पुरस्कारांनी गौरवण्यात आलं आहे. त्यांच्या नावावर पाच लिम्का बुक ऑफ रेकॉर्ड्स आहेत. फेब्रुवारी १९८३ पासून आजवर त्यांनी १२५०० पेक्षा जास्त नाटकांचे प्रयोग केले आहेत.
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
आज मराठी मनोरंजनसृष्टीत नाटकांचं महत्त्व टिकवून ठेवणाऱ्या काही मोजक्या कलाकारांच्या यादीत प्रशांत दामले यांचं नाव हे सर्वात आधी येईल. प्रशांत दामले हे अभिनेते उत्तम गायक तर आहेतच याबरोबरच ते एक उत्तम निर्मातेही आहेत. आपल्या याच नाट्यमय प्रवासाबद्दल नुकतंच प्रशांत दामले यांनी सिनेपत्रकार सौमित्र पोटे यांच्या ‘मित्र म्हणे’ या पॉडकास्ट शोमध्ये मनमोकळ्या गप्पा मारल्या.
आणखी वाचा : “मी या गोष्टींकडे…” ‘कबीर सिंह’मध्ये परवानगी न घेता किस करण्याच्या सीनबद्दल संदीप रेड्डी वांगा प्रथमच बोलले
या मुलाखतीमध्ये प्रशांत दामले यांनी वेगवेगळ्या विषयांवर भाष्य केलं. नोकरी सांभाळत नाटकात काम करताना नेमक्या कोणत्या समस्या आल्या आणि त्यावेळी लग्न झाल्यानंतर घरच्यांनी या सगळ्याला पाठिंबा कसा दिला या प्रश्नाचं उत्तर प्रशांत दामले यांनी या पॉडकास्टमध्ये दिलं आहे. प्रशांत दामले म्हणाले, “२७ डिसेंबर १९८५ ला माझं लग्न झालं, १९८६ मध्ये मी माझं पहिलं ‘ब्रह्मचारी’ हे नाटक केलं. एकतर माझी पत्नी गौरीचा माझ्यावर असलेला विश्वास खूप महत्त्वाचा आहे. १९८७ मध्ये मला पहिली मुलगी झाली अन् १९९२ ला दुसरी मुलगी झाली. त्याचवर्षी मी नोकरी सोडली. त्याआधी मी ५ वर्षं बेस्टमधून मी सुट्टी घेऊन नाटक करायचो, या पाच वर्षांत आपण कसे जगलो याचं मी अन् माझ्या पत्नीने गणित मांडलं. माझ्या पगाराशिवाय आपण घर चालवू शकतो का याचा अंदाज घेतला.”
पुढे ते म्हणाले, “मला आठवतंय साधारणपणे गौरी ८५० रुपयांत घर चालवायची आणि कुठेही काही कमी नसायचं, तक्रार नसायची. मला पहिली नाइट २५ रुपये मिळाली होती, त्यानंतर ७५ रुपये झाली. विश्वास आणि व्यवस्थापन यामुळेच हे सगळं शक्य झालं. १९९२ ला जेव्हा ‘गेला माधव कुणीकडे’ या नाटकाला पहिला हाऊसफूलचा बोर्ड लागला तेव्हा मी गौरीशी बोललो की आता बेस्टमध्ये आपली जागा फार काळ अडवून ठेवण्यात काही अर्थ नाही. माझ्याजागी तिथे दुसऱ्याला नोकरी लागू शकते, आता या नाटकावर आपण पुढे जाऊ शकतो, तेव्हा तिनेही मला प्रोत्साहन दिलं. त्यानंतर मी नोकरी सोडून फक्त नाटकावर लक्षकेंद्रित केलं.”
प्रशांत दामले म्हणाले, “मी फक्त नाटकात काम करत होतो, अभिनय करत होतो, पण घर सांभाळणं हे खूप कठीण काम आहे. सकाळी उठल्यापासून झोपेपर्यंत घरातील स्त्री असंख्य कामं करते. टाइम मॅनेजमेंट ही स्त्रियांकडे उपजत असते. त्यात जर डोंबिवली ते मुंबई प्रवास करत नोकरी करणारी स्त्री असेल तर मला तिचे पायच धरावेसे वाटतात. इतकी वर्षं माझ्या शेड्यूलप्रमाणे माझ्या पत्नीने तिचं आयुष्य अॅडजस्ट केलं. तिने कोणत्याही समस्या माझ्यापर्यंत येउच दिल्या नाहीत.”
आज मराठी मनोरंजनसृष्टीत नाटकांचं महत्त्व टिकवून ठेवणाऱ्या काही मोजक्या कलाकारांच्या यादीत प्रशांत दामले यांचं नाव हे सर्वात आधी येईल. प्रशांत दामले हे अभिनेते उत्तम गायक तर आहेतच याबरोबरच ते एक उत्तम निर्मातेही आहेत. आपल्या याच नाट्यमय प्रवासाबद्दल नुकतंच प्रशांत दामले यांनी सिनेपत्रकार सौमित्र पोटे यांच्या ‘मित्र म्हणे’ या पॉडकास्ट शोमध्ये मनमोकळ्या गप्पा मारल्या.
आणखी वाचा : “मी या गोष्टींकडे…” ‘कबीर सिंह’मध्ये परवानगी न घेता किस करण्याच्या सीनबद्दल संदीप रेड्डी वांगा प्रथमच बोलले
या मुलाखतीमध्ये प्रशांत दामले यांनी वेगवेगळ्या विषयांवर भाष्य केलं. नोकरी सांभाळत नाटकात काम करताना नेमक्या कोणत्या समस्या आल्या आणि त्यावेळी लग्न झाल्यानंतर घरच्यांनी या सगळ्याला पाठिंबा कसा दिला या प्रश्नाचं उत्तर प्रशांत दामले यांनी या पॉडकास्टमध्ये दिलं आहे. प्रशांत दामले म्हणाले, “२७ डिसेंबर १९८५ ला माझं लग्न झालं, १९८६ मध्ये मी माझं पहिलं ‘ब्रह्मचारी’ हे नाटक केलं. एकतर माझी पत्नी गौरीचा माझ्यावर असलेला विश्वास खूप महत्त्वाचा आहे. १९८७ मध्ये मला पहिली मुलगी झाली अन् १९९२ ला दुसरी मुलगी झाली. त्याचवर्षी मी नोकरी सोडली. त्याआधी मी ५ वर्षं बेस्टमधून मी सुट्टी घेऊन नाटक करायचो, या पाच वर्षांत आपण कसे जगलो याचं मी अन् माझ्या पत्नीने गणित मांडलं. माझ्या पगाराशिवाय आपण घर चालवू शकतो का याचा अंदाज घेतला.”
पुढे ते म्हणाले, “मला आठवतंय साधारणपणे गौरी ८५० रुपयांत घर चालवायची आणि कुठेही काही कमी नसायचं, तक्रार नसायची. मला पहिली नाइट २५ रुपये मिळाली होती, त्यानंतर ७५ रुपये झाली. विश्वास आणि व्यवस्थापन यामुळेच हे सगळं शक्य झालं. १९९२ ला जेव्हा ‘गेला माधव कुणीकडे’ या नाटकाला पहिला हाऊसफूलचा बोर्ड लागला तेव्हा मी गौरीशी बोललो की आता बेस्टमध्ये आपली जागा फार काळ अडवून ठेवण्यात काही अर्थ नाही. माझ्याजागी तिथे दुसऱ्याला नोकरी लागू शकते, आता या नाटकावर आपण पुढे जाऊ शकतो, तेव्हा तिनेही मला प्रोत्साहन दिलं. त्यानंतर मी नोकरी सोडून फक्त नाटकावर लक्षकेंद्रित केलं.”
प्रशांत दामले म्हणाले, “मी फक्त नाटकात काम करत होतो, अभिनय करत होतो, पण घर सांभाळणं हे खूप कठीण काम आहे. सकाळी उठल्यापासून झोपेपर्यंत घरातील स्त्री असंख्य कामं करते. टाइम मॅनेजमेंट ही स्त्रियांकडे उपजत असते. त्यात जर डोंबिवली ते मुंबई प्रवास करत नोकरी करणारी स्त्री असेल तर मला तिचे पायच धरावेसे वाटतात. इतकी वर्षं माझ्या शेड्यूलप्रमाणे माझ्या पत्नीने तिचं आयुष्य अॅडजस्ट केलं. तिने कोणत्याही समस्या माझ्यापर्यंत येउच दिल्या नाहीत.”
