“त्याकाळी ३५०० रुपयांचा EMI…” नोकरी सोडल्यानंतरच्या स्ट्रगलबद्दल समीर चौघुलेंनी केलं प्रथमच भाष्य

नुकतंच समीर यांनी सिनेपत्रकार सौमित्र पोटे यांच्या ‘मित्र म्हणे’ या यूट्यूबवरील पॉडकास्ट शोमध्ये हजेरी लावली. या मुलाखतीदरम्यान समीर यांनी त्यांच्या मनोरंजन क्षेत्रातील प्रवासाबद्दल, हास्यजत्रेमुळे मिळालेल्या लोकप्रियतेबद्दल आणि रसिकांच्या प्रेमाबद्दल भाष्य केलं. याबरोबरच इतरही बऱ्याच विषयांवर समीर चौघुले यांनी मनमोकळ्या गप्पा मारल्या. याच मुलाखतीमध्ये आपल्या स्ट्रगलबद्दलही समीर यांनी प्रथमच उघडपणे भाष्य केलं. २५००० रुपयांची नोकरी सोडून समीर यांनी नाटकात यायचं ठरवलं त्यावेळी त्यांनी केलेला संघर्ष, घरच्यांनी दिलेली साथ, आर्थिक चणचण याबद्दल समीर यांनी भाष्य केलं.

आणखी वाचा

भंडारा : मुख्यमंत्री युवा कार्य प्रशिक्षण योजनेतील शेकडो बेरोजगारांची फसवणूक!

सूर्यप्रकाश भरपूर प्रमाणात असूनही भारतीयांमध्ये ‘Vitamin D’ची कमतरता…

Pune Cyber Crime: पुनर्विवाहासाठी जाहिरात देणाऱ्या ज्येष्ठाला सायबर चोरट्यांचा गंडा

सतीश वाघ यांची हत्या जुन्या वादातून, पाच लाखांची दिली होती सुपारी – पुणे पोलीस आयुक्त अमितेशकुमार

सतीश वाघ हत्या प्रकरण : नवनाथ गुरसाळे आणि पवन शर्मा दोन आरोपींना अटक अन्य आरोपींचा शोध सुरू

‘मॅट’च्या इतिहासात प्रथमच लोक अदालत,१२६ जणांना नोकरी

“ही तर चिटींग आहे!” आधी ऑफिसमध्ये कामाचा ताण येतो का विचारले अन् ज्यांनी होकार दिला त्यांनाच कामावरून काढून टाकले

‘राजीनामा देण्‍यास तयार, पण…’; नवनीत राणांचे आव्‍हान खासदार वानखडेंनी स्‍वीकारले

आणखी वाचा : ‘यदा कदाचित’सारख्या नाटकाचे ३००० प्रयोग करूनही ओळख न मिळण्याबद्दल समीर चौघुलेंनी केलं भाष्य; म्हणाले…

समीर म्हणाले, “यदा कदाचित नाटक सुरू होतं तेव्हाच मी ‘किर्लोस्कर ब्रदर्स लिमिटेड’ या कंपनीत चांगल्या पोस्टवर नोकरी करत होतो. २००० साली २५००० रुपये पगार असणं हीसुद्धा फार मोठी गोष्ट होती, त्यावेळी नोकरी सांभाळत नाटक करताना माझी होणारी तारेवरची कसरत माझ्या बायकोच्या लक्षात आली व तिनेच मला नोकरी सोडण्यास सांगितलं. कारण त्यावेळी माझी खूप दमणूक होत होती. माझी बायको म्हणायची आपण दोन वेळचा वरण भात नक्की खाऊ एवढं मी नक्की कमावते, त्यामुळे मी अखेर नोकरी सोडली.”

यानंतर नोकरी सोडल्यावर नेमका समीर यांचा संघर्ष कसा होता अन् नोकरी केली असती तर बरं झालं असतं का? याविषयी बोलताना समीर म्हणाले, “सुरुवातीला काही वेळा नोकरी असती तर बरं असतं असे विचार मनात आले. नंतर माझे मीच खर्च कमी केले. नोकरीला जाताना मला फर्स्ट क्लासचा पास ऑफिसकडून मिळायचा, त्यामुळे नंतर मी सेकंड क्लासने जायचो. माझी पत्नी कविता हिला ते बघवायचं नाही तेव्हा तीच मला फर्स्ट क्लासच्या पाससाठी पैसे द्यायची कारण गाड्यांना प्रचंड गर्दी असायची. त्यानंतर कोणत्याही स्टेशनवर उतरल्यावर कुठेही जायचं असेल तर चालत जायचं जेणेकरून पैसे वाचायचे.”

पुढे ते म्हणाले, “प्रत्येकाचा एक स्ट्रगल असतो, प्रत्येकजण त्याबद्दल सांगेलच असं नाही. माझ्या घरची परिस्थिती काही बिकट नव्हती, माझी दोन वेळची रहायची खायची भ्रांत होती असला काहीच प्रकार माझ्या बाबतीत नव्हता. त्यामुळे माझ्या परीने मी माझे पैसे वाचवायचो. अशात कधी कधी नाटकांचे पैसे बुडायचे, त्यावेळी ३५०० रुपयांचा माझा EMI होता, त्यावेळी ती किंमत खूप होती. माझी आई खूप लवकर मला सोडून गेली त्यामुळे संपूर्ण जवाबदारी माझ्यावर अन् कवितावर आली. या सगळ्यातून धडपडत शिकत शिकत वर आलो, आणि मला त्याचं फार काही वाईट वाटत नाही.”