स्थळ : अर्थात पुणे
एक (अर्थात पुणेरी) माणूस बरेच दिवस तब्येत खराब असूनही “कधी ना कधी आपोआप बरा होईनच, उगाच डॉक्टरकडे जाऊन पैसे खर्च व्हायला नकोत” अशा विचाराने घरीच थांबला. शेवटी असह्य झाले तेंव्हा बळंच डॉक्टरकडे जावेच लागले….
तेव्हा डॉक्टर (अर्थातच पुण्याचेच) स्पष्टपणे म्हणाले, “तुम्ही फार उशीर केलात, आता फक्त १२ तासाचे पाहुणे आहेत. कदाचित उद्या सूर्योदय पण पाहू शकणार नाही…!!!”
त्याने घरी येऊन मोठ्या दुःखाने ही बातमी आपल्या पत्नीस सांगितली आणि ठरविले की शेवटची रात्र पत्नीसोबत प्रेमाने घालवावी….!!! दोघांनी बराच वेळ गप्पा मारल्या, भूतकाळातील बऱ्याच गोष्टींना उजाळा दिला.
बायको जांभया देतेय, डोळे मिटतेय असे बघून त्याने विचारले, “हे काय? आपली ही शेवटची रात्र आणि तुला झोप येतेय??”
पत्नी (अर्थातच पुण्याचीच): काय करू? तुमचं बरं आहे हो, तुम्हाला काही सकाळी उठायचे नाहीये, पण मला तर लवकर उठावेच लागणार ना पुढच्या तयारीसाठी.!!!*
