प्राणी न पाळण्याच्या कारणांमध्ये सर्वात पहिले असते, ते त्याच्या संगोपनामध्ये घरात अडकून जाण्याचे. काही दिवसांसाठी घराबाहेर जावे लागल्यास त्या प्राण्याची काळजी घ्यायची कुणी, त्याला खाऊ-न्हाऊ घालायचे कुणी आणि त्याच्यावर लक्ष ठेवायचे कुणी, या जाणिवेने आपली आवड थोपवून ठेवणारे प्राणिप्रेमी बरेच आहेत. या जाणिवा असल्या तरी हौसेला प्राधान्य देऊन प्राणी आणण्याचे प्रमाण कमी झाले नाही; पण या प्राणिपालकांसमोरही कधी अपरिहार्य समस्या येतात. सुट्टीत गावाला जायचे असते किंवा घरी समारंभ असतो, अचानक पाहुण्यांची वर्दळ वाढते. अशा वेळी नातेवाईक, आप्त-मित्रांच्या गोतावळ्यात विचारपूस करून काही दिवसांसाठी आपल्या पेट्सची व्यवस्था करण्याचा प्रघात अगदी अलीकडेपर्यंत होता. जागा, वेळेच्या गणितांमध्ये शेजाऱ्याच्या कुत्र्या-मांजरांची किंवा पक्ष्यांची थोडीफार काळजी घेणे शक्य होते. कालौघात जागेची आणि वेळेची गणिते, ‘शेजारी’ ही संकल्पना हे सगळेच बदलत गेले. प्राणी पाळण्याच्या संकल्पना आणि त्या अनुषंगाने पाळलेल्या प्राण्याच्या गरजाही बदलल्या आणि सुट्टय़ांमध्ये प्राण्यांची जबाबदारी कुणी उचलायची, असा प्रश्न पडू लागला. सुट्टय़ा आणि सणासुदीच्या गडबडीत घरातले ‘श्वानुले’ किंवा मांजरे, पक्षी यांची काळजी घेण्याची जबाबदारी ‘पेट बोर्डिग’ किंवा पेट हॉस्टेल्स उचलत आहेत.
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
