इन्टिरिअर डिझाइन ही कलेचीच अभ्यासशाखा मानली जाते आणि आपल्या महाराष्ट्रातसुद्धा राज्य सरकारच्या कला महाविद्यालयांत हा अभ्यासक्रम चालवला जातो. मुंबईत, ‘जेजे स्कूल ऑफ आर्ट’चा जो ‘फाइन आर्ट’ विभाग आहे, तिथेच हे वर्ग चालतात आणि ‘जेजे’च्या वार्षिक प्रदर्शनात रेखा व रंगकला, शिल्पकला, मुद्राचित्रण या तीन विभागांप्रमाणेच वस्त्रकला आणि इन्टिरिअर डिझाइन यांनाही स्थान असतं (ते दोन विभाग ‘उपयोजित कला विभागा’ला जोडलेले नाहीत). ‘जेजे’मध्ये महाराष्ट्र राज्यस्थापनेच्या नंतर नवा अभ्यासक्रम सुरू झाला, तो ज्या जर्मन ‘बाऊहाऊस’च्या (१९३०च्या दशकातल्या) अभ्यासक्रमापासून प्रेरणा घेऊन आखलेला होता, त्या ‘बाऊहाऊस स्कूल’मध्येही घरगुती वापराच्या वस्तूंचं किंवा फर्निचरचं डिझाइन करणं, हा महत्त्वाचा भाग मानला जाई. या महाविद्यालयीन परिघाबाहेर मात्र आपल्याकडे, वस्त्रकला तसंच इन्टिरिअर डिझाइनच्या स्नातकांना उपयोजित कामंच करावी लागतात. यापैकी वस्त्रकलेचे कलात्म आविष्कार फॅशन शोंमध्ये दिसत असूनही त्याकडे सौंदर्यविधान म्हणून पाहिलं जात नाही. इन्टिरिअर डिझाइनची स्थिती तर जगभर थोडय़ाफार प्रमाणात अशीच असते. ‘बाऊहाऊस’ची भूमी असणाऱ्या जर्मनीतही ही स्थिती फार निराळी आहे असं नाही, फक्त तिथं ‘डिझाइन’ला एकंदर वाव आणि मान आहे. त्यापुढलं एक पाऊल जर्मन संस्कृतीचे आंतरराष्ट्रीय सेतू बांधू इच्छिणाऱ्या आयएफए आणि गुटे इन्स्टिटय़ूट- आपलं ‘मॅक्समुल्लर भवन या संस्थांनी उचललं. जर्मनीतल्या इन्टिरिअर डिझायनरांकडून उपयोजित हेतू बाजूला ठेवून कलेच्याच हेतूनं घडलेल्या अशा ‘कलाकृतीं’चं प्रदर्शन योजून त्यांनी हे मोठं प्रदर्शन जगभरातल्या प्रमुख शहरांत नेलं..
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
