Page 42 of एकात्मयोग

मनाचं जोवर न-मन झालेलं नाही, तोवर ‘नाहीं भवअभवभावना’ ही स्थिती साधणं शक्य नाही.

दुसरी गोष्ट म्हणजे ‘एकनाथी भागवता’च्या प्रतीचं संपादन अनेकांनी केलं आहे.

अकर्तेपणे कर्म करण्याची किंवा ब्रह्मनिष्ठा कायम ठेवून भक्ती करण्याची युक्ती ती हीच.’’

माउलींनी ‘ज्ञानेश्वरी’ सांगितली ती सद्गुरू निवृत्तीनाथांच्या आज्ञेनं.

सहाव्या अध्यायात श्रीकृष्ण अवतारसमाप्ती करून निजधामाला परतणार असल्याची जाणीव उद्धवाला होते.

‘‘ये ग्रंथीं ज्या अत्यंत भक्ती। निंदाद्वेष न रिघे त्याचे चित्तीं। श्रीरामनामीं अतिप्रीती। सुनिश्चितीं वाढेल!’’

‘एकनाथी भागवता’चं फलित आपण पाहात आहोत.

अंधारातच आनंद वाटतो आणि त्याचवेळी सूर्याशिवाय क्षणभरही राहवत नाही, असं नाही होऊ शकत.

कंठात रूतलेल्या मुळीचं रूपकच फार मनोज्ञ आहे.

वडील सूर्यनारायण आणि आई रुक्मिणीबाई यांचं छत्र जन्मानंतर थोडय़ाच दिवसांत हरपलं.

माउलीही सांगतात, की सद्गुरूशिवाय अनुभव कळणार नाही!

भ्रम आणि मोहासक्तीतून निर्माण झालेला अशाश्वताचा जो पसारा आहे.