अन्वयार्थ : सांघिक विजयाची खुमारी..

सलामीच्या सामन्यात त्यांना अफगाणिस्तानकडून दारुण पराभव पत्करावा लागला होता. पण साखळी टप्प्यात बांगलादेशवर आणि मग पुढील टप्प्यात अफगाणिस्तान, भारत आणि पाकिस्तानला हरवत हा संघ अंतिम फेरीत पोहोचला आणि पुन्हा एकदा पाकिस्तानविरुद्ध जिंकला. म्हणजे सुरुवातीचा सामना गमावल्यानंतर या संघाने सलग पाच सामने जिंकले आणि प्रत्येक सामना हा जणू अंतिम सामनाच, या भावनेने ते खेळले. राजपक्षचा उल्लेख सुरुवातीस झाला. परंतु श्रीलंकेच्या या दिग्विजयाचे एक ठळक वैशिष्टय़ म्हणजे, कोणा एक-दोन खेळाडूंच्या कौशल्यावर विसंबून न राहता प्रत्येक सामन्यात वेगवेगळय़ा खेळाडूंनी योगदान दिले. याला म्हणतात सर्वंकष सांघिक प्रयत्न! भारतात बिनमहत्त्वाच्या सामन्यात विराट कोहलीचे शतक नि पराभूत सामन्यात रोहित शर्माच्या अर्धशतकाची चर्चा सुरू होती. पाकिस्तानमध्येही पराभवापेक्षा चर्चा कर्णधार बाबर आझम याला सूर गवसला कसा नाही, याचीच! खेळापेक्षा खेळाडूंचे आणि सांघिक यशापेक्षा वैयक्तिक कौशल्याचे स्तोम माजवणारे या दोन्ही देशांतील क्रिकेटप्रेमी श्रीलंकेच्या यशासमोर खुजे वाटू लागतात, ते यामुळेच. तसे पाहता श्रीलंका हा देश सध्या मोठय़ा संकटांना सामोरा जात आहे. अन्न, औषधे, वीज, इंधन अशा जीवनावश्यक घटकांना बहुसंख्य श्रीलंकन पारखे झाले आहेत.

या संकटावर नजीकच्या भविष्यात तोडगा निघण्याची कोणतीही चिन्हे नाहीत. आशिया चषक स्पर्धा त्याच देशात व्हायची होती, पण आर्थिक कंबरडे मोडल्यामुळे ती ऐन वेळी संयुक्त अरब अमिरातींमध्ये आयोजित करावी लागली. कर्जाच्या विळख्यातून बाहेर पडण्याचा कोणताही तोडगा सापडत नाही, चलन उभारीची कोणतीही चिन्हे नाहीत. या प्रतिकूल पार्श्वभूमीवर श्रीलंकेच्या जिगरबाज खेळाडूंनी क्रिकेटच्या मैदानावर दाखवलेल्या संघभावनेची खुमारी त्यामुळेच अधिक आहे. निव्वळ कौशल्य आणि आर्थिक सुस्थैर्याच्या जोरावर खेळाच्या मैदानावर विजयलाभ होतोच असे नाही, हे यानिमित्ताने पुन्हा एकदा अधोरेखित झाले. श्रीलंकेच्या विजयापेक्षाही पाकिस्तानच्या पराभवात उत्सव मानणाऱ्या येथील अनेक अल्पमती क्रिकेटरसिकांच्या आकलनापलीकडची ही बाब आहे. आगामी विश्वचषकासाठी एक दावेदार म्हणून श्रीलंकेच्या संघाचाही विचार करावा लागेल, हे लंकन मंडळींनी मैदानावर एकाहून एक सरस विजय मिळवून दाखवून दिले आहे.