अन्वयार्थ: एशियाडमध्ये शंभरीपार..

‘अब की बार सौ पार’ हा नारा राजकीय प्रेरणेने भारलेला वाटू शकतो. पण भारतीय क्रीडा क्षेत्रासाठी तो वेगळय़ा अर्थाने आव्हानात्मक होता. यंदा हांगझो आशियाई क्रीडा स्पर्धामध्ये शंभर पदके मिळवण्याचे उद्दिष्ट क्रीडा क्षेत्र आणि सरकारने ठेवले होते. या सरकारची सगळीच उद्दिष्टे सफल होताहेत असे नव्हे. शिवाय तसे पाहता क्रीडा क्षेत्रामध्ये सरकारच्या अस्तित्वाचे प्रयोजन नाही. तरीही शंभर पदकांचे लक्ष्य निश्चित करण्यात विद्यमान सरकारने पुढाकार घेतला आणि ते सुफळ गाठून दाखवले, याबद्दल त्यांचे अभिनंदन. तितक्याच उच्चरवात ते करावे लागेल पदकविजेते खेळाडू, त्यांचे प्रशिक्षक आणि कुटुंबीयांचे. बहुराष्ट्रीय क्रीडा स्पर्धामध्ये भारताची कामगिरी हा कित्येक वर्षे कुचेष्टेचा विषय बनून राहिला होता. याचे कारण आंतरराष्ट्रीय स्पर्धामध्ये निव्वळ नैसर्गिक गुणवत्तेतून खाशाबा जाधव, मिल्खा सिंग किंवा पी. टी. उषा उभ्या राहतात. पण तेवढय़ापुरत्याच. नैसर्गिक गुणवत्तेला अद्ययावत प्रशिक्षण आणि साहित्याची गरज असते. तितकीच हल्लीच्या काळात या सगळय़ाला मानसिक तयारीचीही जोड लागते. बॅडिमटन, टेबल टेनिससारख्या खेळांमध्ये चीनचा वर्षांनुवर्षांचा वरचष्मा. त्यांच्यासमोर उभे राहायचे आणि जिंकायचे, तर निव्वळ कौशल्यात्मक आणि शारीरिक तयारीने भागण्यासारखे नसते. तिरंदाजीमध्ये दक्षिण कोरिया ही महासत्ता म्हणून ओळखली जाते. त्यांचे तिरंदाज कोणत्याही स्पर्धेत जेत्यांच्या आत्मविश्वासानेच उतरतात. त्यांच्या विरुद्ध सातत्याने चांगली कामगिरी करून सुवर्णपदके जिंकणे ही साधारण बाब नव्हे. आपल्या खेळाडूंनी यंदाच्या स्पर्धेत हे करून दाखवले. त्यामुळेच यंदाच्या हांगझो आशियाई स्पर्धामध्ये भारताने २८ सुवर्णपदकांसह १०७ पदके जिंकून ऐतिहासिक कामगिरी केली.