शालेय आणि महाविद्यालयीन स्तरावर होणाऱ्या वादविवाद स्पर्धेत एखाद्या विषयाच्या परस्परविरोधी भूमिका मांडण्याची पद्धत असते. त्या वयात तो एक वैचारिक संस्कार असतो. गेल्या काही वर्षांत या संस्काराला हरताळ फासत फक्त एकच बाजू सांगायला, दाखवायला आणि ऐकवायला हवी, असा हट्ट सुरू झाल्यामुळे सावित्रीबाई फुले पुणे विद्यापीठातील ललित कला केंद्राच्या नाटय़शास्त्र विभागातील विद्यार्थ्यांच्या नाटय़ सादरीकरणावेळी गोंधळ झाला आणि त्यातून धक्काबुक्की, अटकसत्र, माफी, दिलगिरी, निलंबन असे पडसाद उमटत राहिले. रामायणातील पात्रांवर आधारित असे हे नाटक होते, असे सांगितले जाते. ते या विभागाच्या परीक्षेचा एक भाग होते. ते सुरू असतानाच, अभाविप आणि भाजयुमोच्या कार्यकर्त्यांनी ते बंद पाडून निषेध व्यक्त केला. निषेधाचा हा प्रकार गेल्या काही काळात वाढत चालला असल्याचे दिसून येते. त्यामुळे समोरच्याचे म्हणणे ऐकून, त्यावर प्रतिवाद करण्याची परंपराच ठप्प होते. नाटकाचे लेखन आणि त्याचे सादरीकरण ही अभिव्यक्ती असते. त्यामध्ये विचार, भावना, नाटय़ यांचे मिश्रण असते, असावे लागते. विद्यार्थ्यांनी नाटक म्हणून जे काही सादर केले, त्यामुळे धार्मिक भावना दुखावल्याची तक्रार करण्यात काहीच गैर नाही. हा विषय पोलिसांत तक्रार करूनही पुढे नेता आला असता. परंतु तसे करण्याची रीत आता कालबाह्य झालेली असावी. कारण थेट गुंडागर्दी करून, आरडाओरडा करून, प्रसंगी हाणामारी करून अभिव्यक्त होण्यासच विरोध म्हणण्याची पद्धत अधिक रूढ होत चालली आहे.
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
