अन्वयार्थ:थांबेल, हेही नसे थोडके!

इस्रायल आणि लेबनॉनस्थित दहशतवादी/बंडखोर गट हेजबोला यांच्यात युद्धबंदीवर मतैक्य झाल्यामुळे आणि त्यावर अंमलबजावणीही सुरू झाल्यामुळे पश्चिम आशियातील शांततेच्या दिशेने एक पाऊल टाकले गेले. गतवर्षी ७ ऑक्टोबर रोजी गाझास्थित हमास संघटनेच्या हस्तकांनी इस्रायलच्या काही सीमावर्ती भागांमध्ये दहशतवादी हल्ले केल्यामुळे या संघर्षाला तोंड फुटले. इस्रायलला घेरण्यासाठी हमासच्या बरोबरीने लेबनॉनस्थित हेजबोलाही या संघर्षात उतरले. हेजबोला ही संघटना केवळ लेबनॉनमधील दहशतवादी संघटना राहिलेली नाही. त्या देशात तो एक सक्षम राजकीय पक्ष म्हणूनही उदयाला आला आहे. परंतु आपली ओळख राजकीय पक्षापेक्षा दहशतवादी हल्ले करणारे बंडखोर म्हणूनच राखण्याचा प्रयत्न हेजबोलाच्या म्होरक्यांनी सातत्याने केला. त्यांस इराणच्या धर्मवेड्या आणि धर्माधिष्ठित नेतृत्वाची साथ सातत्याने मिळाली. याची जबर किंमत लेबनॉनवासीयांना आणि हेजबोला समर्थकांना मोजावी लागली आहे. हेजबोलाच्या नेतृत्वाची अख्खी फळीच इस्रायलने कापून काढली आहे. तरीदेखील निर्नायकी अवस्थेतल्या उरल्यासुरल्यांची युद्धाची आणि भुरटे हल्ले करण्याची खुमखुमी कमी झालेली नाही. सुदैवाने लेबनॉनमधील राजकीय नेतृत्वाने युद्धबंदीचे शहाणपण दाखवले. युद्धजर्जर इस्रायललाही त्याची गरज होतीच. आता केवळ एकाच आघाडीवर म्हणजे गाझा पट्टीमध्येच इस्रायलला प्रत्यक्ष ‘लढायचे’ आहे. इराण आणि काही प्रमाणात हुथी बंडखोरांकडून हवाई हल्ले होण्याची शक्यता खूपच कमी झाली आहे. आता प्रश्न असा आहे, की या युद्धबंदीतून अंतिम युद्धबंदीचा मार्ग इस्रायल स्वीकारणार का? कारण गाझात जोपर्यंत युद्धबंदी होत नाही, तोवर पश्चिम आशिया खऱ्या अर्थाने शांत झाला असे म्हणता येणार नाही. युद्धकंड जिरवण्यासाठी इस्रायलचे पंतप्रधान बिन्यामिन नेतान्याहू यांचे सरकार आतापर्यंत अत्यंत बेजबाबदारपणे वागले आहे. गाझात जवळपास ४५ हजारांहून अधिक नागरिक मृत्युमुखी पडले आहेत. ज्या कारणांसाठी इस्रायलने गाझावरील कारवाई लांबवली त्यातील प्रमुख होते हमासच्या ताब्यातील इस्रायली ओलिसांची सुटका. पण त्यांतील बहुतेक या रक्तमय संघर्षात आधीच मारले गेले आहेत. हमासचा म्होरक्या याह्या शिनवार, तिकडे लेबनॉनमध्ये हेजबोलाचा म्होरक्या हसन नसरल्ला असे अनेक जण इस्रायलरिपू मारले गेले आहेत. तेव्हा युद्ध सुरू ठेवण्याचे प्रयोजन काय, असा प्रश्न उपस्थित होणारच.