एका कवी संमेलनाला संबोधताना महाराज म्हणतात, ‘‘साहित्य संमेलनाच्या रूपाने उत्तम विचारांच्या कवींचा संगम झालेला पाहून विकासमार्गाने जाऊ इच्छिणाऱ्या खेडूत जनतेलादेखील मोठा हर्ष होणे साहजिकच आहे. कवींचे संमेलन छोटय़ा गावात घेण्याच्या मुळाशी आमचे दोन प्रमुख विचार आहेत. एक तर खेडूत जनतेला थोर विचारांच्या जागृत लोकांचा सहवास घडेल आणि दुसरे म्हणजे, या साहित्यिकांनादेखील ग्रामीण जीवनाचे अत्यंत जवळून दर्शन घेता येईल. अशा रीतीने साहित्यिक व जनता यांचा संयोग घडून आल्यास त्यातून राष्ट्राचे उज्ज्वल भवितव्य उदयास येणे केव्हाही अशक्य नाही. आज देशात या गोष्टीची अत्यंत गरज आहे. जाणते लोक, साहित्यिक, कवी, कीर्तनकार इत्यादी सर्वानी आपल्या कलांचा, बुद्धीचा आणि शक्तीचा विनियोग जनजागृतीसाठी करण्याचे ठरविले तर, भारताचेच नव्हे तर जगताचेही प्रश्न मोठय़ा सहजतेने सुटू लागतील. जनतेच्या वास्तविक गरजांकडे डोळेझाक करून केवळ काव्यमय भाषेने व आपल्या कल्पनाकौशल्याने जीवन रेखाटणारे कवी आपल्या काव्याने कदाचित कीर्ती मिळवू शकतील; पण त्यांचे काव्य जर त्या मागासलेल्या जनतेला जागृत करण्याच्या, त्यांचे यथार्थ जीवन लोकांपुढे मांडून तिकडे सर्वाचे लक्ष वेधून घेण्याच्या किंवा विधायक दृष्टीने समाजाची पुनर्रचना करण्याच्या कामी उपयोगी पडले नाही तर त्याचा काय उपयोग?’’
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
