‘दादा, आपल्या जनसन्मान यात्रेचा पहिला टप्पा अपेक्षेपेक्षा जास्त यशस्वी झाला. तुमचे माफी मागणे, चूक कबूल करणे सामान्यांना खूप भावले. पुढच्या टप्प्यात या माफीवरच भर देणे योग्य.’ यात्रा सूत्रधाराचे हे म्हणणे ऐकताच दादांचा चेहरा त्रासिक झाला पण सत्तेचे फायदे आठवताच ते लगेच सावरत म्हणाले, ‘म्हणजे प्रत्येक टप्प्यात कांद्यासाठी माफी, बहिणीच्या विरुद्ध सुनेत्रा ही चूक असेच वारंवार म्हणायचे का? हे अतिच होईल. एकतर माझा स्वभाव तसा नाही. त्याला मुरड घालून मी हे करतोय. एखाद्या सभेत मूळ स्वभाव उफाळून आला आणि कितीदा माफी मागायची असे बोलून गेलो तर पंचाईत व्हायची.’ हे ऐकताच सूत्रधार म्हणाला, ‘तसे नाही दादा, प्रत्येक वेळी तुम्ही नवा मुद्दा घेत चुकलो, असे करायला, वागायला नको होते. ते माझे वक्तव्य योग्य नव्हते. त्या कृतीचा आता मला पश्चात्ताप होतो. ‘त्या’ चुकीसाठी मी प्रायश्चित्त घ्यायला तयार, असे वेगवेगळे शब्द व वाक्ये वापरून स्वत:विषयी सहानुभूती निर्माण करायची. एकूणच काय तर सध्या थोरल्या साहेबांकडे वळलेली सहानुभूती स्वत:कडे वळवायची. प्राप्त परिस्थितीत हा एकमेव मार्ग शिल्लक उरला आहे.’
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
