ऑलिम्पिकप्रमाणेच नीरज चोप्राने भालाफेक या प्रकारात परवा जागतिक सुवर्णपदकही जिंकले. ऑलिम्पिक, जागतिक, आशियाई आणि राष्ट्रकुल अशा स्पर्धामध्ये सुवर्णपदक जिंकलेल्या दुर्मिळातील दुर्मीळ खेळाडूंमध्ये त्याची गणना होईल. वास्तविक यांतील पहिली दोन सुवर्णपदके जिंकणे ही अतिशय खडतर बाब. भालाफेकीत तर ऑलिम्पिक आणि जागतिक सुवर्णपदक जिंकलेले नीरजव्यतिरिक्त आणखी दोनच अ‍ॅथलीट आहेत. याचे कौतुक तर आहेच. पण हे सगळे नीरजकडून अतिशय सहजपणे घडून आल्यासारखे वाटते आणि हे त्याचे वर्चस्व थक्क करणारेच ठरते. प्रकाश पडुकोण, विश्वनाथन आनंद, पी. व्ही. सिंधू यांच्याप्रमाणे एकापेक्षा अधिक अजिंक्यपदे महत्त्वाच्या स्पर्धामध्ये जिंकणाऱ्या भारतीय खेळाडूंच्या छोटय़ाशा गटातही त्याचे स्थान आणि पान मानाचे राहील. हे मासले खेळाडू म्हणून त्याची उंची दर्शवणारे ठरतात. त्याविषयी कौतुक आहेच. पण जगज्जेतेपद पटकावल्यानंतर पदकविजेत्यांच्या सत्कारसोहळय़ाच्या वेळी त्याने या स्पर्धेतील उपविजेता, पाकिस्तानच्या अर्शद नदीमला जवळ बोलावून घेतले. अर्शदकडे पाकिस्तानी ध्वज नव्हता, तेव्हा त्याला आपल्या तिरंग्यामध्ये कवटाळून नीरज त्याच्यासह छायाचित्रकारांना सामोरा गेला. ही कृती माणूस म्हणून त्याची उंची दर्शवते! अर्शद हा नीरजच्या प्रमुख प्रतिस्पध्र्यापैकी एक. एरवी भारत-पाकिस्तान ही चुरस अ‍ॅथलेटिक्सच्या मैदानावर दिसण्याची शक्यता एक टक्काच. तशातही सध्याच्या ‘पाकिस्तान्याला फायनलमध्ये हरवल्या’बद्दल जल्लोषसंदेश पेरल्या जाण्याच्या वातावरणात नीरजची ही कृती विशेष लक्षवेधक ठरते. त्याच्यासाठी अर्शद नदीम पाकिस्तानी नाही, आणि स्पर्धा संपल्यानंतर प्रतिस्पर्धीही नाही. तो आहे केवळ एक सह-क्रीडापटू, ज्याच्याविषयी आदर आणि मैत्री असण्यात काहीच गैर नाही ही नीरजची भावना.
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
