एखाद्या विषयाची किती हवा करायची याचा काही एक विवेक असावा लागतो. हा विषय वैयक्तिक श्रद्धेसारखा भावनिक असेल आणि त्याची हवा तयार करणारे सत्ताधारी असतील तर या विवेकाची गरज अधिक. भावनेस हात घालणे सोपे. बुद्धिगम्य वैज्ञानिकता मनी रुजवणे कित्येक पटींनी अवघड. हे सत्य लक्षात घेतल्यास विद्यामान राज्यकर्त्यांनी प्रयागराज येथील ‘महाकुंभ’ची वातावरण निर्मिती केली ती किती घातक होती हे बुधवार पहाटेच्या चेंगराचेंगरीच्या घटनेवरून समजावे. जे झाले ते निर्विवाद दु:खदायक. इतके की प्रत्यक्ष किती जणांचे आयुष्य शब्दश: गंगार्पणमस्तु झाले हे सांगण्यासही दिवसभरात कोणी धजावत नव्हता. ‘बीबीसी’सारख्या वृत्तसेवेनुसार ‘जखमीं’स दाखल केलेल्या रुग्णालयात माध्यमकर्मींस मज्जाव होता. तो का न कळे. कारण गंगाकिनाऱ्यास प्रेतांच्या ढिगाऱ्यांचे नावीन्य नाही. कोविडकाळात देशाने ते पाहिले, त्या तुलनेत आजचे (बहुधा) तीसेक जणांचे मृत्यू कमी! तेव्हा याप्रकरणी इतकी गुप्तता बाळगण्याचे काही कारण नव्हते. कदाचित दिल्ली विधानसभा निवडणुकांच्या तोंडावर या प्रकरणाचा बभ्रा झाल्यास राजधानीचा हातातोंडाशी आलेला घास जायचा, याचीही भीती असेल. संकट कितीही गहिरे, तीव्र असो. निवडणूक विजय त्या सगळ्यापेक्षा अधिक महत्त्वाचा! असो. जे झाले त्याबाबत शोक व्यक्त करून आणि मृतात्म्यांस सद्गती मिळो अशी इच्छाही व्यक्त करून काही मुद्द्यांचा ऊहापोह व्हायला हवा.
हजारपेक्षा जास्त प्रीमियम लेखांचा आस्वाद घ्या ई-पेपर अर्काइव्हचा पूर्ण अॅक्सेस कार्यक्रमांमध्ये निवडक सदस्यांना सहभागी होण्याची संधी ई-पेपर डाउनलोड करण्याची सुविधा
