हे पचायला बरं, पण तेवढंच खरं नाही..

ही कुठली तत्त्वनिष्ठा?
‘जन खुळावले’ हा अग्रलेख (२४ मार्च) तसेच त्यावर आलेली ‘हा भाजपचा पक्षांतर्गत मामला’ ही प्रतिक्रियाही (लोकमानस, २६ मार्च) वाचली. प्रतिक्रियेत म्हटले आहे की रुसवेफुगवे व पक्षांतरे हा भाजपचा अंतर्गत प्रश्न आहे. पण असा विचार मतदारांनी का करायचा? प्रत्येक राजकीय पक्ष हा जनताभिमुख असलाच पाहिजे असे जर मान्य केले तर मतदार कोणत्याही पक्षाच्या वर्तणुकीवर चर्चा करू शकतात.  
जर भाजप हा काँग्रेसपेक्षा आपले वेगळेपण दाखवणारा तत्त्वनिष्ठ पक्ष आहे तसेच तो रा. स्व. संघाच्या शिस्तीच्या मुशीत तयार होऊन त्या संघटनेशी  बांधला गेलेला आहे तर त्याच्याकडून तत्त्वनिष्ठ राजकरणाची अपेक्षा कोणी केली तर त्यात काय चूक आहे?
 जसवंत सिंह हे भाजपचे एक ज्येष्ठ नेते आहेत. आता ते राजनाथसिंग, मोदी, सुषमा स्वराज व जेटली यांच्यासारखे सक्रिय नेते नाहीत. पण त्यांची पक्षाशी असणारी निष्ठा ही चच्रेचा विषय होऊ शकत नाही. ते आजच्या भाजपच्या राजकारणात दूर फेकले गेले आहेत. त्यामुळे  त्यांना मंत्रिपद दिले नाही तर समजू शकते, पण त्यांच्यासारख्या वरिष्ठ नेत्याला निवडणुकीचेच तिकीट न देता कालपर्यंत काँग्रेस पक्षाची सेवा करत असलेल्या कर्नल सोनाराम चौधरी यांना तिकीट देणे हे तत्त्वनिष्ठ राजकारण करणाऱ्या भाजपच्या कोणत्या तत्त्वात बसते? नव्या नेते-वर्तुळाचा अडवाणी यांच्यावरील राग समजू शकेल.. त्यांनी पंतप्रधानपदाच्या पक्षीय उमेदवाराला आव्हान देऊन नवीन नेते मंडळींना दुखावले आहे. असे असूनही त्यांना तिकीट नाकारले नाही व कोणत्याही केंद्रीय स्पध्रेत न दिसणाऱ्या व निवडून येण्याची क्षमता असणाऱ्या जसवंत सिंहांना तिकीट नाकारून पुन्हा या वेळी अपमान केलेला आहे व जुन्या लोकांची सद्दी संपल्याचे नवीन पक्षीय नेतृत्वाने दाखवून दिले आहे. पण भारतीय संस्कृती जपणाऱ्या भाजपने सत्तेच्या राजकारणात अडगळ होत नसलेल्या लोकनेतृत्वाला दूर करून पक्षातील ज्येष्ठांचा अपमान करण्यासाठी आयात नेतृत्वाला मानाचे स्थान देणे नक्कीच धक्कादायक आहे.                              
प्रसाद भावे, सातारा

आमिरची ‘कोक’ जाहिरात अयोग्यच..
१५ मार्च रोजी मी लिहिलेल्या पत्रातल्या, अभिनेता आमिर खानबद्दलच्या माझ्या मतांबद्दल नाराजी व्यक्त केली गेली. आमिर खानने कोका कोलाची अक्षरश: वकिली केली होती असे माझे ठाम मत आहे. पेप्सी, कोकाकोला या शीतपेयांमध्ये कीटकनाशके आढळली, असा आरोप तेव्हा झाला होता. अमिताभ बच्चन आणि सचिन तेंडुलकर यांनी त्यापुढे त्या जाहिराती करणे बंद केले. पुढे ही शीतपेये त्या खटल्यांमधून सुटली; पण ज्या काळात हे संपूर्ण प्रकरण न्यायप्रविष्ट होते त्या काळात आमिर खान नव्याने या जाहिराती करू लागला. सदर जाहिरातींमध्ये प्रयोगशाळेच्या वेशात हातात काही तरी लिहायला घेऊन आणि एक भिवई वर करून आपण कोणी कर्तव्यकठोर तज्ज्ञ आहोत आणि कोकाकोलाच्या उत्पादनात आपल्याला काहीही वावगे वाटत नाही, असा अभिप्राय देताना त्याला दाखवले गेले. प्रकरण न्यायप्रविष्ट असताना जर प्रमाणपत्र दाखविल्यासारखी ही जाहिरात येत असेल तर तिला वकिली का म्हणू नये? उद्या असाच कोणी एखाद्या आरोपीची बाजू घेऊन उभा राहिला तर त्याला आपण सोडणार का? अभिनेता म्हणून आमिरचा मी निस्सीम चाहता आहे. ‘सत्यमेव जयते’ या कार्यक्रमाबद्दल आणि त्याच्या हेतूबद्दल मला आदर आहे. पण आमिर खानने त्याऐवजी चित्रपट केले असते तर त्याला अधिक पसा मिळाला असता आणि तो त्याने नाकारला हा आपला भाबडा समज आहे. मुळात जो अभिनेता गेल्या १२ वर्षांत केवळ १० चित्रपट करतो आणि त्याचे वाजवून पसे घेतो, त्याचे वेळापत्रक आणि अर्थकारण ‘सत्यमेव जयते’मुळे बिघडत नसते. इतकेच सांगावेसे वाटते की, जगात कोणत्याही प्राण्याला आणि अगदी राजकारणी आणि सेलिब्रिटींना वास्तव जीवन जगताना तडजोड चुकलेली नाही. त्यांच्यापैकी, नतिकता आणि तत्त्वांचे उपदेशात्मक डोस पाजू लागणारे स्वत:चे घर काचेचे करत असतात.
सौरभ गणपत्ये

संकल्पना चांगल्या, त्या पेलवतील?
‘काँग्रेसी केजरीवाल’ हा अग्रलेख (२७ मार्च) यूपीएच्या गोंधळलेल्या मानसिकतेचे दर्शन घडवणारा आहे. हा जाहीरनामा अनेक त्रुटींनी भरलेला आहे. मुळात दशकभर राज्य केलेल्या आघाडीने आपल्या मागील निवडणुकीतील जाहीरनाम्याला मध्यवर्ती ठेवून हा सादर करायला हवा होता. तसे झालेले नाही. अन्नसुरक्षेसह निवाराहक्क, आरोग्य हक्क ही संकल्पना चांगली आहे . पण मग सध्या सुरू असलेल्या इंदिरा आवास आणि राजीव आवास योजनांचे काय झाले ? त्या किती यशस्वी झाल्या? नसेल तर का? त्यातील त्रुटी कशा सुधारणार याचा विचार जाहीरनाम्यात प्रतिबिंबित झालेला दिसत नाही. शंभर दिवसात अन्न धन्य ,भाजीपाला यांचे भाव कमी करण्याची यापूर्वीची घोषणा सपशेल फसली याची अपराधी जाणीवही संबंधितांच्या मनात नाही. खासगी क्षेत्रात आरक्षण ठेवण्यासाठी सहमती कार्यक्रम यात जाहीर केला आहे, परंतु सरकारी क्षेत्रातील आरक्षणाच्या जागा पूर्ण भरण्यात आलेले अपयश समोर असताना या दुबळय़ा हाताला हे धनुष्य उचलणे जमेल का?
केशव साठय़े, पुणे

‘आह’ नव्हे, ‘आग’
‘मनमोराचा पिसारा’ या सदरातील ‘कोकिळस्वरांचा वसंत’ या शीर्षकाच्या लेखात ‘काहे कोयल शोर मचाए रे’  चित्रपटगीताचा उल्लेख झाला आहे. मात्र, या गीताचे संगीताकार लेखात उल्लेख केल्याप्रमाणे शंकर जयकिशन नसून श्री. राम गांगुली हे आहेत. चित्रपटाचे नावही ‘आह’ नसून ‘आग’ (१९४८) हे आहे.                               
– वीणा चिटको, मुंबई
(सुभाष जोशी, ठाणे यांनीही ही चूक दाखवून देणारे पत्र पाठविले आहे)