Page 2105 of विचारमंच

श्रीगोंदवलेकर महाराजांनी जो ‘नामयोग’अर्थात शाश्वत आनंदप्राप्तीचा मार्ग एका वाक्यात सांगितला त्यात मोठी यौगिक क्रिया दडली आहे.

अनधिकृत बांधकामांतील रहिवाशांना वाचवण्यासाठी राजकीय पातळीवरून होणाऱ्या प्रयत्नांना अजिबात तोटा नाही. मात्र सरकारही कात्रीत सापडले आहे.

सचिन नावाचा जो उन्माद गेले काही दिवस देशभर पसरला होता आणि त्याचे जे बाजारीकरण चालू होते, प्रसारमाध्यमांनीही त्याला हातभार लावला…

आयुष्यभराच्या तपश्चर्येचा आणि इतरांचे आयुष्य उंचावण्याच्या साधनेचा सन्मान ‘भारतरत्न’ या उपाधीने करावयाचा असतो. याचे भान सचिनोन्मादात वाहून जाणाऱ्यांना

नव्या वर्षांच्या सुरुवातीला कर्नाटकातील कारवार येथे बहुप्रतीक्षित ‘विक्रमादित्य’ विमानवाहू नौकेचे दिमाखात आगमन होईल. स्वातंत्र्यानंतर भारतीय

मराठी व्यावसायिक रंगभूमी अलीकडच्या काळात धंदेवाईक होऊ पाहते आहे. नाटय़कलेबद्दलची आस्था, कलात्मक दृष्टी, सर्जनाची आस वगैरे गोष्टी आता केवळ

आपल्या रविवर्मापासूनच्या चित्रपरंपरेनं आपल्याला तरी सौंदर्यप्रत्ययच दिलाय. त्यामुळे ‘सौंदर्यप्रत्यय देणं हे कलाकृतीचं कार्य असतं,’ हे सांगण्यासाठी

‘रेल्वे हाट’, आंतररष्ट्रीय व्यापारमेळा, जागतिक पुस्तक मेळावा, ‘बाल संगम’, गालिब महोत्सव, ‘गार्डन फेस्टिव्हल’.. गारठवणाऱ्या थंडीत दिल्लीकरांना नोव्हेंबर ते मार्चदरम्यान

वास्तविक क्रिकेट म्हणजे ब्रिटिशांचा खेळ, पण सचिनने आपल्या सातत्यपूर्ण दमदार खेळीने क्रिकेटचा चेहरा बदलून भारतीय क्रिकेटला आंतरराष्ट्रीय स्तरावर एक उंची…

ज्या कृतीसाठी विशिष्ट क्षमतेची जरुरी लागते त्या कृतीला माणूस नकळत मोठेपण देतो. जी कृती कुणालाही करता येण्यासारखी आहे,

सचिनचे मोठेपण हे की, काही क्षण तरी त्याच्यामुळे आपणास चारी मुक्ती साधल्याची अनुभूती येते. या अशा गोष्टींमुळेच आपले जगणे

मुंबईत कुतूहल कशाबद्दल वाटलं, मुंबईचे अनेक स्तर पाहताना इतिहासाचे, साहित्याचे आणि लोकचळवळींचे संदर्भ कसकसे महत्त्वाचे ठरले याची ही गोष्ट.