या परीक्षा पद्धतीमुळे सेवांवरही परिणाम

खंबीरपणा रास्त आहेच, पण..
नुकत्याच अंधेरी येथील लोटस बिझनेस पार्कमधल्या भीषण आगीत अग्निशमन दलाचा जवान नितीन इवलेकर याचा दुर्दैवी मृत्यू झाला. आता या आगीमागच्या कारणांचे आणि महापालिका अधिकाऱ्यांच्या अकार्यक्षमतेचे, भ्रष्टाचाराचे कवित्व बराच काळ चालेल. पण या संकटसमयी नितीन यांच्या पत्नी शुभांगी इवलेकर यांनी घेतलेला पवित्रा हा अत्यंत योग्य आणि सर्वाच्या डोळ्यांत अंजन घालणाराच होता. नितीन इवलेकर हे आपले कर्तव्य बजावताना शहीद झाले असा एक सर्वसाधारण समज असला तरी अग्निशमन दलातील अनेक त्रुटी त्यास कारणीभूत होत्या, हे सत्य नाकारता येत नाही. यापूर्वीही काही जवानांना अशाच प्रकारे आपला जीव गमवावा लागला आहे. अगदी एका कावळ्याला वरिष्ठांच्या आदेशानुसार वाचवण्यासाठी देखील उमेश परवते याने गेल्या डिसेंबरात आपले प्राण गमावले.  हे जवान शहीद झाल्यावर त्यांच्यावर सरकारी इतमामात अंत्यसंस्कार केल्यानंतर मात्र त्यांच्या कुटुंबीयांकडे आपण पाठ फिरवतो. त्यांच्या कुटुंबीयांना सरकारी दरबारी जोडे झिजवावे लागतात. मीडियासमोर मोठमोठी आश्वासने देणारे चेहरे नंतर गायब होतात. प्रशासकीय अधिकारी दाद देत नाहीत. एकुलता एक कमावणारा जीव गमावल्यानंतर संपूर्ण कुटुंब उघडय़ावर पडते. हे जर असेच घडणार असेल व आपल्यानंतर आपल्या बायकामुलांची परवड होणार असेल, तर या क्षेत्रात येण्यास कोण उद्युक्त होईल?
खरे तर समाजातील या घटकांना त्यांच्या हयातीत व मरणोत्तरही खूपच मानाचे स्थान असावयास हवे. शुभांगी इवलेकर यांनी भावनाविवश न होता जो खंबीरपणा दाखवला तो स्तुत्यच आहे. पण आता प्रश्न असा आहे की यापुढे आपले कर्तव्य बजावताना शहीद होणाऱ्या प्रत्येक जवानाच्या पत्नीने हाच पवित्रा घ्यायचा का? संबंधित अधिकारी स्वत:हून तातडीने निर्णय घेऊन त्यांना योग्य ती मदत वा नोकरी देणार की नाही?   
किशोर गायकवाड, कळवा

हे बंड नव्हे, केवळ थोतांड !
प्राप्त परिस्थितीत समाधान मानण्याची नारायण राणे यांची प्रकृती नाही. सतत असमाधानी असणे यात काही गर नाही पण नारायण राणे यांचे हे असमाधान नाही तर हा अहंकार आहे ! मी म्हणजे फार मोठा नेता आहे, माझ्याशिवाय यांचे पानही हलणार नाही नाही ही एक अहंकारी वृत्ती त्यांच्या बोलण्यातून आणि वागण्यातून वेळोवेळी दिसून येते. त्यामुळे ती आता पण दिसून आली यात काही नवल वाटण्यासारखे नाही आणि अहंकारापायीच हे बंड नसून थोतांड आहे, असेच याचे वर्णन करावे लागेल.
मी नसेन तर कोकणचा काय महाराष्ट्राचा विकासही होऊ  शकत नाही , माझ्या शिवाय महाराष्ट्राचा विकास कोणी करूच शकत नाही हीआत्मप्रौढी त्यांच्यात ठासून भरली आहे. म्हणूनच येत्या विधान सभा निवडणुकीत माझ्या नेतृत्वाखाली लढा अन्यथा काँग्रेसला विधानसभेतही (लोकसभेसारख्या) पराभवाला सामोरे जावे लागेल अशा वल्गना ते करू लागले आहेत. हे त्यांच्या पराभूत मनोवृत्तीचे निदर्शक आहे. लोकसभेच्या निवडणुकीत स्वत:च्या पुत्राला जे स्वतच्याच मतदारसंघात निवडून आणू शकले नाहीत ते विधानसभेच्या निवडणुका कशा काय जिंकणार हा प्रश्नच आहे. याची पुरेपूर कल्पना काँग्रेस श्रेष्ठींना असावी, त्यामुळे नारायण राणे यांच्या कथित राजीनाम्याची साधी दखलही काँग्रेसश्रेष्ठींनी घेतल्याचे अद्याप दिसलेले नाही.
नारायण राणे ज्या विकासाच्या गोष्टी करतात तो विकास गेली नऊ वर्षे (राणे काँग्रेसवासी झाल्यापासून ) का झाला नाही? उद्योग मंत्रालय गेली पाच वर्षे त्यांच्याकडे आहे, किती उद्योग या काळात कोकणात आले, किती जणांना त्यामुळे रोजगार मिळाला. याचे उत्तर असमाधानकारकच आहे.
अनिरुद्ध गणेश बर्वे, कल्याण पश्चिम   

याही विजयातून ‘अर्थ’ काढणार?
जर्मनीच्या विजयाचे विश्लेषण करताना ‘लोकसत्ता’ने त्याचा संबंध त्यांच्या अर्थव्यवस्थेशी लावला होता (अग्रलेख-१५ जुल) आणि त्यावर प्रतिक्रियाही उमटल्या. आता भारताचा इंग्लंडवर त्यांच्याच देशात, लॉर्ड्स मैदानावर झालेला विजय तोदेखील १९८६ नंतर!
याचा संबंध काय आपल्या ढिसाळ अर्थव्यवस्थेशी लावणार का? की ‘अभी अच्छे दिन आनेवाले है’शी लावणार? खेळ, खेळाडू यांच्याबाबत असे दाखले देताना जरा सावध असलेले बरे! अर्थात तो अग्रलेख चांगला होताच.
प्रकाश गडकरी

दलालांची हकालपट्टी हाच खरा उपाय..
कोकणवासीयांचे प्रवासाचे हाल काही संपत नाहीत. रेल्वेचे कोणत्याही प्रकारे नियंत्रण नसलेले दलाल जोवर धंद्यात आहेत, तोपर्यंत गाडय़ा १५ मिनिटांत फुल्ल होणे चालूच राहणार आहे. यात रेल्वेचे नुकसान काहीच नसते. त्यांनी प्रतीक्षा यादीतील प्रवाशांकडून बुकिंग करताना पसे वसूल केलेलेच असतात, पण जास्त डबे जोडण्याचा प्रामाणिक व व्यवहार्य मार्ग सोडून जादा गाडय़ा सोडणे म्हणजे दलालांचे हित सांभाळणेच आहे. एकंदरीत सर्वच क्षेत्रांत दलाली हा सामान्य जनतेसाठी सर्वात मोठा धोका आहे, अच्छे दिन यायचे असतील तर नवीन सरकारने सर्वच क्षेत्रांतून या दलाल जमातीची हकालपट्टी पाहिजे, तरच सामान्यांना अच्छे दिन दिसू शकतील.
– अनिल करंबेळकर, बदलापूर