करोना आणि करुण विनोद..

गेल्या चार वर्षांत ट्रम्प यांनी ‘अमेरिकेला प्राधान्य’ देण्याच्या नादात अमेरिकेला एकाकी करून सोडले. प्रत्येक बहुराष्ट्रीय संघटनेला खिळखिळी करून टाकले. पॅरिस वातावरण करारातून बाहेर, जागतिक व्यापार संघटनेतून बाहेर, इराण करारातून बाहेर, ‘नाटो’च्या फौजा तैनात आहेत अशा अनेक युद्धजर्जर देशांतून बाहेर. अमेरिकेला आज मोजकेच मित्र. त्यांपैकी एक ब्रिटन. पण त्यांचे पंतप्रधान बोरिस जॉन्सन स्वतच करोनापीडित. आणखी एक मित्र सौदी अरेबिया. पण त्या देशाकडून आखातातील पुंडाई आणि गेलाबाजार एखाददुसऱ्या पत्रकाराचा (ही जमात फारच बुवा देशद्रोही) खून करण्याखेरीज काय मदत मिळणार? पडद्यामागचा मित्र रशिया. पण त्याची गरज निवडणुकीदरम्यान. आता तो काय करणार?

मग उरले मोदी. त्यांच्याकडे करोनावर रामबाण औषध उपलब्ध आहेसे कानावर आले. मोदी हे तर ट्रम्प यांचे परममित्रच. ते नव्हते का मागे बोलले, ‘अब की बार ट्रम्प सरकार’? काही तरी विचित्र नावाचे औषध त्यांच्याकडे आहे. त्याने करोना रुग्ण वाचवले जात आहेत. ‘तेवढे ते औषध आम्हालाही द्या की जरा. पाठवा नक्की हां. नाही तर..’ ‘घणो मित्रो’ ट्रम्प यांनी अशी आर्जवे केल्यावर आमची काय बिशाद की नाही म्हणणार! गेली चार वर्षे ‘न ऐकावे जनाचे, करावे केवळ मनाचे आणि स्व-हिताचे’ याच न्यायाने वागलेल्या या अमेरिकी अध्यक्षाने काळाची पावले आणि करोनाचा धोका ओळखला नाही. त्याला निवडून देणारे कित्येक जण पश्चात्ताप करण्यासाठी आणि त्याचा दुस्वास करणारे हजारो जण शिव्याशाप देण्यासाठीही जगात उरले नाहीत. परवा एका पत्रकार परिषदेत ट्रम्प म्हणाले होते, ‘मी डॉक्टर नाही. पण माझ्याकडे कॉमनसेन्स आहे.’ यांतील पहिला भाग खराच, कारण अमेरिकेतील विद्यापीठे अद्याप कुणालाही कोणत्याही पदवीचे प्रमाणपत्र देण्याइतपत प्रगत नाहीत. पण दुसरा भाग? तो करुण विनोदच म्हणावा लागेल!